عشق شبكه و سكس مجازي
Albert Benschop
نويسنده و محقق برجسته هلندي
چكيده:
در
سايه تحولات شگفت‌آور و مبهوت‌كننده‌ي تكنولوژي، امروزه شاهد شكل‌گيري
نوعي روابط جديد عاشقانه و شكل‌جديدي از روابط جنسي در فضاي مجازي هستيم.
سكس مجازي موضوعي جديد است كه به سرعت در حال گسترش مي‌باشد، به طوري كه
شركت‌ها و پايگاه‌هاي بسياري، توجه خود را تنها معطوف به اين موضوع و
نزديك‌تر نمودن اين نوع سكس مجازي و سكس طبيعي كرده‌اند.
نوعي عشق در شبكه اينترنت شكل گرفته است. زنان و مردان مي‌توانند همديگر را
در فضاي اينترنت ملاقات كنند. عاشق يكديگر شوند. براي اكثر مردم، چنين
عشقي، جذاب و جالب و در برخي موارد به روابطي طولاني حتي ازدواج مي‌انجامد.
براي برخي ديگر، سكس مجازي مي‌تواند به كابوسي تبديل شود و فرد را مجبور
سازد تا خانه و كاشانه خود را در جستجوي معشوق اينترنتي‌اش رها كند.
اينترنت اين قدرت را دارد تا به نحوي بنيادين، اعمال، آداب و فرهنگ جنسي و
به ويژه تجربه جنسي بشر را تغيير دهد و حتي مي‌تواند تعريف ما از رفتار
جنسي را متحول سازد.
استفاده از كامپيوتر با هدف شكل دادن به رفتاري خصوصي و صميمانه با ديگران،
پديده‌اي نسبتاً جديد است. براي برخي بسيار جذاب است و جذابيت آن هم دقيقاً
به خاطر آن است كه چنين روابطي با ابزاري مرموز و قدرتمند يعني اينترنت و
در فضايي مجازي شكل مي‌گيرد. عاشق اينترتي به مدد چنين تحولي مي‌تواند بدون
حضور فيزيكي، به منزل و يا دفتر كار ديگري وارد شود و اين عين جادوگري است.
افراد شكاك، چنين عشق شبكه‌اي را عشقي سرد و دروغين مي‌خوانند كه هر آن چه
را كه در خلوت بشر جنبه‌اي اصيل و ارزشمند دارد، به نابودي مي‌كشاند.
استدلال آنان بر اين است كه آخر چگونه فرد با واژه و جمله‌اي كه در صفحه
كامپيوتر نقش مي‌بندد، مي‌تواند عاشق ديگري شود؟
در دنياي مجازي، مردم زودتر از حد معمول عاشق يكديگر مي‌شوند. چرا؟ به
راستي چرا در اتاق‌هاي گفتگوي اينترنتي، بيش از حد معمول شاهد عشق بازي و
عشوه‌گري افراد هستيم؟ آيا اين مسأله به واسطه گمنامي و چند هويتي افراد در
چنين فضايي است؟ و اساساً مشخصه‌هاي عشق شبكه چيست؟ آيا مي‌توان صريحاً عشق
شبكه را از عشق سنتي متمايز ساخت؟ چه كساني به عشق شبكه گرفتار مي‌شوند؟ و
محدوديت‌ها و امكانات چنين عشقي چيست؟
اصولاً در چنين عشقي، نمي‌توان يكديگر را لمس نمود و در چنين شرايطي، چگونه
مي‌توان به رابطه‌اي نزديك و صميمانه دست يافت؟ آيا رفتار فيزيكي مؤلفه‌اي
اساسي براي رسيدن به خلوتي صميمانه نيست؟ آيا با صرف حضور چهره و بدن فردي
بر روي صفحه نمايشگر، مي‌توان عشق را تجربه كرد؟
بي‌شك اين موضوع نيازمند بررسي است و نبايد از جنبه‌هاي منفي اين نوع عشق
غافل ماند. بايد بدين موضوع پرداخت كه به راستي هرزگي و ابتذال در چه
مرحله‌اي از اين نوع عشق سر باز مي‌زند و شهوت‌راني و هرزه‌نگاري در چه
مرحله‌اي آغاز مي‌شود؟ جرم‌هاي سكسي در اينترنت كدامند و چگونه انجام
مي‌شوند؟
نزديكي بدون بدن
امروزه افراد وقت زيادي را صرف يافتن فردي براي نزديكي و عشق بازي با او
مي‌كنند. افراد در همه جا به دنبال چنين فردي هستند؛ در مدرسه، در محل كار،
در ديسكوها و مشروب فروشي‌ها، در قطار و متروها و در اين اواخر هم در فضاي
اينترنت. در اين مورد اخير است كه با استفاده از فضاي مجازي، افراد با
دسترسي به پايگاه‌هاي اينترنتي، پست الكترونيكي، اتاق‌هاي گفتگو، دوربين‌ها
و حتي كنفرانس‌هاي ويدئويي، به صورت آن‌لاين اين نوع عشق را تجربه مي‌كنند.
در چنين فضايي است كه فرد هر آن ممكن است زوجي براي خود بيابد تا بدين شكل،
روابط مجازي را با وي تجربه كند.
براي برخي، سكس مجازي نوعي تفريح و سرگرمي تلقي مي‌شود، چرا كه در چنين
شرايطي، مي‌توانند در مورد سن، ظاهر، شغل و حتي جنسيت و علايق جنسي خود،
خلاف واقعيت را بيان كنند. براي برخي ديگر، سكس مجازي موضوعي جدي است و حتي
آن را نوعي جديد از روابط جنسي بر مي‌شمارند.
سكس مجازي را مي‌توان هنر استفاده از اينترنت براي اغوا و ارضاي موهومات و
علايق جنسي و ايفاي روابط جنسي در فضاي مجازي دانست. متن، صدا و تصوير به
نحوي تبادل مي‌شود تا بتواند از لحاظ عاطفي و جنسي هر دو طرف را تحريك كند.
در چنين ارتباطي است كه آن‌ها رفتارهاي جنسي را در ذهن خود مجسم مي‌كنند و
بدين شكل ارضا مي‌شوند.
تفاوت عمده و مهم عشق مجازي با عشق سنتي آن است كه فرد نمي‌تواند واقعاً
شريك جنسي خود را در دنياي مجازي لمس كند. البته در سال‌هاي اخير، اشكال
جديد و ابتدايي‌اي در حين عشق بازي اينترنتي به وجود آمده است. به رغم اين
نوع ابزار ابتدايي، حتي امكان ساده‌ترين و ابتدايي‌ترين رفتار جنسي يعني
بوسيدن، هنوز هم شبيه سازي نشده است.
داستان‌ها و حكايت‌ها از روابط جنسي در اينترنت، يك عنصر مشترك دارد و آن
هم اين كه افراد، نوعي شكاف جدي و حتي زجرآور بين روح و جسم خود تجربه
مي‌كنند. در چنين روابطي است كه بسياري از جنبه‌هاي ذهني و رواني روابط
جنسي تحقق مي‌يابد اما از لحاظ جسماني، فرد به هيچ وجه ارضا نمي‌شود.
بسياري از افراد مبتلا به اين نوع عشق، صريحاً اعلام مي‌دارند كه به رغم
وجود فاصله فيزيكي بين خود و شريك جنسي‌شان، همة احساسات خود را در فضاي
اينترنت به زبان مي‌آورند.
با وجود چنين شواهدي است كه مي‌توان اينترنت را امكاني براي تحقق نزديكي
بدون بدن برشمرد كه روابط تنها در بين چشم و گوش افراد شكل مي‌گيرد و افراد
در توهم نوعي خلوت و نزديكي به سر مي‌برند. به رغم دروغين بودن چنين
ارتباطي، شاهديم كه هم اكنون برخي از عشق بازان مجازي، براي چنين عشقِ
بازسازي شده‌اي ارزش بيشتري نسبت به عشق سنتي يا همان روابط جنسي بدني
قائلند.
البته اين نوع عشق هم براي خود شرايط خاصي پيدا كرده است، به طوري كه
بررسي‌ها نشان داده كه انرژي فرد به اشكال مختلف در روابط نمادين ذخيره
مي‌شود. چنين افرادي، پس از آن كه زوج اينترنتي‌شان آن‌ها را رها مي‌سازد،
دچار درد و ناراحتي شده و با بازگشت و يا حضورشان در چنين فضايي، شادمان
مي‌گردند. اساساً اين نوع روابط نمادين با نشانه‌ها و نتايجي هم چون روابط
در دنياي واقعي همراه است كه واكنش‌هاي رواني آن، هم چون تحريك جنسي، عرق
سرد نشستن بر بدن، لرزش و ... از نمونه‌هاي بارز آن است.
راز عشق شبكه
پيش از آن كه مردم سكس مجازي را تجربه كنند، هيچ تصوري ندارند كه چنين
روابطي مي‌تواند تا اين ميزان تأثير گذار باشد. فضاي مجازي آدمي را قادر
مي‌سازد تا وهم را با وهم مرتبط سازد؛ وهمي كه به كانون احساسات و افكار
افراد وارد مي‌شود. با خواندن و نوشتن مطالب شهواني، فرد در نوعي وهم غرق
مي‌شود و اين توهم به واقعيت بدل مي‌شود. بر پايه توهمات شخصي است كه افراد
مي‌توانند در چنين فضايي، نوعي ايده‌آل از معشوق خود ترسيم و با آن عشق
بازي كنند. چنين فضايي مردم را قادر مي‌سازد تا توهمات خود را به احساسات
ديگران نفوذ دهند. فرد تصور مي‌كند كه زوج مجازي‌اش در احساسات او شرك است
و او را كاملاً درك مي‌كند. حتي در برخي موارد، شرايط به محوي است كه به
واسطه ظهور و حضور محض احساسات و توهمات، چنين فردي در نظر خود نوعي عشق
واقع‌گرايانه‌تر و ايده‌آل‌تر را تجربه مي‌كند.
البته امنيت و گمنامي دو عامل مهمي هستند كه به اين روابط حال و هوايي ديگر
مي‌بخشند، به طوري كه در مدتي بسيار كوتاه، شاهد خلوت و نزديكي افراد در
چنين فضايي هستيم.
در چنين روابط مجازي‌اي، مردم صرفاً به دنبال احساسات خود نيستند بلكه
فرصتي مي‌يابند تا در خلال اين روابط يا پس از آن دست به استمناء زنند. به
عبارتي ديگر، سكس مجازي اساساً به نوع پيچيده‌اي از استمناء مي‌انجامد.
افراد با تحريك جسمي و روحي خود، حتي بدون آن كه طرف مقابل متوجه شود، دست
به خود ارضايي مي‌زنند.
سكس مجازي با گوش و چشم
سكس در اتاق‌هاي گفتگو به شكلي است كه حس‌هاي پنجگانه نمي‌توانند نقش مهمي
در آن داشته باشند و اين تنها توهم آن‌هاست كه نقش اصلي را دارا است. در
حالي كه تصورات و توهمات در چشمان شكل مي‌گيرد، چشم چيزي را نمي‌بيند، گوش
هم نمي‌شنود، بيني بويي را احساس نمي‌كند، زبان چيزي را لمس نمي‌كند و پوست
هم احساس و تماسي ندارد. به عبارت ديگر، در چنين رفتاري، روابط سكس مجازي
محدود به برخي پيام‌هاي ديداري و شنيداري است. از همين رو، نياز به
دوربين‌هاي مخصوص كه به افراد اجازه‌ي مشاهده‌ي يكديگر را بدهد، جدي شد؛
دوربين‌هايي كه همزمان به آن‌ها اجازه رويارويي و صحبت همراه با تصوير را
مي‌داد. با ورود اين دوربين‌ها، علاوه بر رفتار شنيداري و ديداري، ديگر
نيازي به استفاده از صفحه كليد براي نوشتن پيام‌ها باقي نماند. اين نوع
دوربين‌ها به راه حل مناسبي براي ارضاي نزديك به واقعيت تبديل شدند. جداي
از استفاده عاشقان اينترنتي، اهداف تجاري نيز به ميزان قابل توجهي مطرح شد.
امروزه در پايگاه‌هاي مختلف، زناني را شاهديم كه به ازاي هر دقيقه، مبلغ
خاصي را دريافت مي‌نمايند تا در برابر دوربين و مقابل چشمان مشتري، يا خود
را ارضا كنند يا با رفتارهاي شهواني خود، طرف مقابل را ارضا سازند. اما شكل
پيشرفته‌تر اين نوع تجارت در قالب كنفرانس‌هاي اينترنتي تجلي يافته است. در
چنين فضايي است كه زنان و مردان حرفه‌اي و يا تازه‌كار، در فضاهاي مختلف
منزل، از اتاق خواب گرفته تا زير زمين و يا اتاق‌هاي زير شيرواني، به سكس
هم زمان و دسته جمعي مي‌پردازند. حتي شركت‌هاي متعددي هم اكنون با ارائه
تجهيزات ويژه چنين سكسي، براي خود درآمدي سرشار فراهم آورده‌اند. جداي از
شركت كنندگان در اين كنفرانس‌هاي مجازي، شاهد حضور ميليون‌ها بازديد كننده
هم مي‌باشيم. چنين امكاناتي را مي‌توان خالق فاحشه‌هاي اينترنتي دانست كه
ابتدا در قالب لذت جويي و سپس در شكل يك تجارت، به اين فضاها روي
آورده‌اند.
ورود ابزار ارگانيسم جنسي زنان به دوره ويكتوريا باز مي‌گردد. اولين ابزار
مكانيكي در سال 1880 توسط پزشك انگليس ابداع شد كه نوعي لرزاننده خاص بدن و
مخصوص زنان بود. در حالي كه از اين لرزاننده ابتدا در قالب نوعي وسيله
درماني براي رفع هيستري ويژه زنان استفاده مي‌شد، اما كم كم به وسيلة ارضاي
جنسي آن‌ها تبديل شد.
ورود ابزار الكتريكي و نيز استفاده از باتري در اين لرزاننده سبب ارزان و
قابل حمل شدن آن شد. به تدريج بيماران مبتلا به هيستري به خريد آن و
استفاده شخصي در منازل روي آوردند و سپس به وسيله‌اي نسبتاً رايج براي زنان
تبديل شد. بالاخره در دهه 1930، اين وسيله كم‌كم از عرصه تبليغات كنار رفت.
اما در دهه 1960، در نتيجة انقلاب در عرصه سكس و ظهور فمينيسم، اين ابزار
پزشكي به ابزاري كاملاً جنسي تبديل شد و جاي خود را در فروشگاه‌ها پيدا
كرد. عرضه و فروش اين وسله لرزاننده، بدون پوشانيدن با هدف استفاده از آن،
هم اكنون بدون هيچ محدوديتي ادامه دارد.
گسترش اينترنت و تكنولوژي‌هاي مجازي سبب شده تا فرد بدون تماس فيزيكي سكس
را تجربه كند. ظهور ابزار خاص سكس هم چون آلت‌هاي مصنوعي برقي يا همان
ديلدوها و يا كلاه‌هاي تحريك كننده، از نمونه‌هاي بارز اين پديده‌اند. با
استفاده از چنين ابزاري، افراد مي‌توانند با طرف مقابل خود در سراسر دنيا،
سكس را تجربه كنند؛ سكسي كه فرد از آن سوي اقيانوس‌ها مي‌تواند طرف مقابل
را كنترل و به اوج لدت جنسي برساند و البته نيازي به كاندوم و همچنين ترسي
از حاملگي وجود نداشته باشد.
اولين نمونه‌هاي اين تكنولوژي توسط شركت‌هاي «ديجيتال سكس» و «سيف سكس
پلاس» به بازار عرضه شد. شركن سيف سكس پلاس با ارائه نوعي جعبه مشهور به
«جعبه سياه» كه به كامپيوتر متصل مي‌شود، فرد را قادر مي‌سازد تا از ابزار
متعدد سكسي هم چون ديلدو، لرزاننده‌ها، دستگاه تحريك سينه‌‌ها و ... بهره
ببرد. اين ابزار كه توسط موس كامپيوتر قابل كنترل هستند، سبب مي‌شوند تا
فرد از فواصل دور از آن‌ها بهره ببرد. امروزه پايگاه‌هاي اينترنتي متعددي
عهده‌دار اين صنعت هستند. از ديگر شركت‌هاي مشهور عرصه سكس اينترنتي
مي‌توان به ويويد اشاره نمود كه براي نخستين بار نوعي لباس كامل سكس مجازي
را طراحي و به بازار عرضه كرد. اين لباس كه كل بدن را مي‌پوشاند، مجهز به
36 حس‌گر در فضاهاي خاص بوده كه با كليك موس طرف مقابل، مي‌توان قسمت‌هاي
مختلف بدن فرد را تحريك نمود. به واسطه گسترش و نوآوري تكنولوژي، ديگر اين
موارد را نبايد در داستان‌هاي علمي تخيلي جستجو كرد. كاربران اين نوع لباس
معتقدند كه حركت موس توسط طرف مقابل كه به تحريك آن‌ها مي‌انجامد، چنان
تأثيري بر آن‌ها دارد كه شهودي‌ترين سكس را از فاصله‌اي دور تجربه مي‌كنند.
جداي از متن، تصوير، صدا و فيلم‌هاي ويدئويي، حس بويايي، حسي است كه در اين
نوع سكس نقشي ندارد. اما به مدد تكنولوژي پيشرفته در عرصه اينترنت، نوعي
شيوه جديد در حال رواج مي‌باشد؛ شيوه‌اي كه امروزه دو شركت پيشگام آن
بوده‌اند. آن‌ها مصمم هستند كه «بو» را هم به فضاي اينترنت بكشانند كه
البته در ادامه تلاش‌هايشان شاهد عرصه بوي ليمو يا توت فرنگي به فضاي
اينترنت بوده‌ايم.
بو همانند طيف رنگ كه مشتمل بر رنگ‌هاي مختلف است از بخش‌هاي مختلفي كه
حدود يك هزار بخش مي‌باشد، تشكيل شده است. اين شركت در نتيجه تحقيق و تلاش
خود تا كنون توانسته است شصت قسمت از اين طيف بو را به فضاي اينترنت وارد
سازد.
از ديگر موارد قابل تأمل در مورد اين نوع سكس آن است كه حتي داشتن زوج يا
معشوق واقعي در زندگي حقيقي نيز مانعي براي پراختن به اين روابط مجازي
نيست. چنين افرادي، به هيچ وجه چنين روابط مجازي‌اي را نوعي خيانت در زندگي
زناشويي خود نمي‌دانند. حتي در موارد متعددي، اين روابط به قدري گسترش
يافته كه جايگزين روابط واقعي شده است. اين وضعيت را مي‌توان تهديدي عليه
روابط ريشه‌دار مرسوم زناشويي دانست.
در شرايط كنوني، كاربران به راحتي و به طور مخفيانه مي‌توانند دست به
گفتگوها و رفتارهاي شهواني بزنند و ترس از گير افتادن توسط همسرانشان را
ندارند.
به طور خلاصه مي‌توان سكس مجازي را سكسي بر شمرد كه تقريباً با كمترين
مخاطره و هزينه همراه است. فرد در هر ساعت از شبانه روز مي‌تواند فرصتي
براي ارضاي خود در فضاي مجازي بيابد. بي‌شك شكل گيري چنين شرايطي و گسترش
چنين خلوت‌هاي مجازي‌اي مي‌تواند نقطه آغازي براي انقلاب ديگري در عرصه سكس
باشد.