دراینباره چه می دانیم و برای مقابله با آن چه می کنیم؟
بهره کشی جنسی تجارتی از
کودکان
پرفسور جی آلبانیز*/برگردان: نریمان رحیمی
یک مقدمه ی کوتاه
این نوشته، ترجمه ی گزارش مخصوص انستیتوی ملی دادگستری آمریکاست (National
Institute of Justice)
که یک موسسه ی تحقیقاتی وابسته به وزارت دادگستری است. گزارش درباره ی
مسئله ی بهره کشی جنسی کودکان در آمریکا بحث می کند، ولی همزمان تصویری از
این معضل اجتماعی بدست می دهد که تنها مربوط به آمریکا نمی شود بلکه می
تواند در هر کشوری به این یا آن شکل وجود داشته باشد. به نظر من شیوه ی
نگرش تحقیقی نویسنده، مفاهیم مطرح شده و راه های مقابله با این معضل
انسانی می توانند برای خواننده ی علاقمند فارسی زبان هم مورد استفاده قرار
بگیرند. بخصوص که میزان آسیب های اجتماعی مانند کودکان خیابانی، فحشا بطور
کلی و بخصوص فحشای کودکان زیر 18 سال در سالهای اخیر در کشور ما ایران هم
بسیار بالا رفته است. طبق گزارشات بین المللی، امروزه کشور ما هم مانند
بسیاری از کشورهای دیگر، منبع، راه ترانزیت و مقصد در رابطه با قاچاق جنسی
زنان و کودکان است. امیدوارم این گزارش بتواند گام کوچکی برای بررسی های
دقیق این آسیب بزرگ اجتماعی در کشور ما باشد.
نریمان رحیمی
بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان، آزار و سوء استفاده از یک کودک برای سود
اقتصادی است. این نوع بهره کشی شامل آزار بدنی و فیزیکی، پورنوگرافی، فحشا
و قاچاق کودکان برای مقاصد غیر قانونی است. با اینکه در سالهای اخیر تلاش
شده که تعریف بهتر و دقیق تری از بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان داده
شود، با این حال هنوز باید کارهای بیشتری برای علنی کردن این نوع بهره کشی
در جامعه و راه های مقابله با آن انجام شود.
موارد شناخته شده ی این نوع بهره کشی جنسی از کودکان رو به افزایش است.
کودکان دزدیده می شوند و به عنوان کارگر جنسی در بخش صنعت جنسی (sex
industry)
به کار گرفته می شوند. بعضی خانواده های فقیر به امید فراهم کردن یک زندگی
بهتر برای بچه های شان، آنها را به قاچاقچیان انسان می فروشند. مدارک
مستندی وجود دارند که نشان می دهند این بچه ها بصورت زندانی و برده در
زیرزمین ها و مکان های مخفی نگهداری می شوند. آنها کتک می خورند، گرسنگی
می کشند و مورد تهدید و بهره کشی جنسی قرار می گیرند.
در ایالات متحده آمریکا، بهره کشی جنسی از کودکان بخاطر پول، بیشتر توسط
خانواده و دوستان خانوادگی انجام می شود. اغلب دایره ی بسته ی بهره کشی از
آنجا آغاز می شود که یکی از بزرگترهای خانواده یا دوستان خانوادگی، کودکی
را که زیر مراقبت اوست مورد سوء استفاده ی جنسی قرار می دهد. این موضوع می
تواند بسرعت به تعداد بیشتری از کودکان در همان محیط، به عکس برداری و
فیلم برداری از سوء استفاده ی جنسی و پخش آنها در اینترنت بکشد.
ارگان های قضایی نقش مهمی در شناسایی بهره کشی جنسی تجارتی، بخصوص در موارد
سازمان یافته ی آن دارند. این موارد سازمان یافته شامل آزار و اذیت مداوم
کودکان، شبکه ی بهره کشان بزرگسال و دزدیدن و قاچاق کودکان بعنوان کالای
جنسی هستند. همانطور که تکنولوژی و ارتباطات پیشرفته تر می شوند و مسافرت
به نقاط دیگر جهان ساده تر انجام می گیرد، همانطور هم شکل های مقابله با
بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان باید پیچیده تر و کامل تر و بهتر شوند.
گستردگی مسئله چقدر است؟
تا امروز تلاش مشخصی برای جمع آوری اطلاعات مستند درباره ی گستردگی بهره
کشی جنسی تجارتی از کودکان صورت نگرفته است. مانند دیگر جرایم باصطلاح
"غیر علنی"، بزرگترین چالش در ارزیابی اینکه مشکل چقدر عمومیت دارد، در
دانستن موارد شناخته نشده ی مسئله است. به عبارت دیگر دانستن این موضوع که
در برابر هر گزارش این نوع بهره کشی، چه تعداد مورد گزارش نشده وجود دارد؟
در سال 1996 کنگره ی آمریکا "واحد کودک مورد بهره کشی" را در "مرکز ملی
برای کودکان گمشده و مورد بهرکشی قرار گرفته (NCMEC)"
تاسیس کرد. دو سال بعد، این مرکز یک خط تلفنی رایگان و یک سایت اینترنتی
به نام خط رایانه ای خبردهی (Cyber
Tipline)
به راه انداخت تا افراد جامعه راحت تر بتوانند موارد بهره کشی جنسی از
کودکان را اطلاع دهند. از سال 1998 تا 2004 تعداد تقریبی 300 هزار مورد در
رابطه با بهره کشی جنسی از کودکان گزارش شد (جدول 1).
افزایش تعداد گزارش هایی که به مرکز اطلاع رایانه ای داده شده می تواند به
چند دلیل مختلف مربوط باشد:
• آگاهی روز افزون از راه هایی که از طریق آنها می توان موارد بهره کشی
جنسی کودکان را اطلاع داد.
• افزایش سریع استفاده ی جهانی از اینترنت.
• وجود قانون فدرال مربوط به اینکه ارائه کنندگان خطوط اینترنتی
موظفند
موارد پورنوگرافی کودکان را به مرکز ملی برای کودکان گمشده و مورد بهره
کشی قرار گرفته گزارش دهند.
• افزایش شیوع موارد بهره کشی جنسی از کودکان.
مرکز ملی برای کودکان گمشده و مورد بهره کشی قرارگرفته، تخمین می زند که 1
کودک از هر پنج کودک در میان دختران، و 1 کودک از هر 10 کودک در میان
پسران، پیش از آنکه به مرحله ی بزرگسالی برسند مورد سوء استفاده یا آزار
جنسی قرار می گیرند. از این موارد، تعداد کمتر از 35 درصد به مقامات
مسئول گزارش می شوند. متاسفانه داده هایی که این تخمین ها بر اساس آنها
قرار گرفته اند، ناکامل هستند.
مصاحبه با افسران پلیس، مددکاران مسئول کمک به قربانیان و- اگر امکان پذیر
باشد- قربانیان و مجرمین می تواند به درک بهتر ما از وضعیت کمک کند. داده
های دقیق تر درباره ی بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان، برای ارائه ی بهتر
روش های پیشگیری و جلوگیری از این مشکل لازم هستند.
سوء استفاده و آزار ادامه دار، به کار گیری و بهره کشی
بررسی سابقه ی موارد مربوط به قربانیان بهره کشی جنسی کودکان، موضوع ادامه
دار بودن سوء استفاده و آزار جنسی کودک را آشکار می کند. این یک روند
ادامه دار است که معمولا از سوء استفاده ی یکی از اعضای خانواده شروع می
شود. (جدول 2)
عضو بزرگسال خانواده یا دوست خانوادگی از کودک سوء استفاده ی جنسی می کند.
شخص بزرگسال بطور مداوم کودک را مورد سوء استفاده قرار می دهد.
شخص استفاده جو و آزاردهنده، بدنبال کودکان دیگر است.
عکس و ویدئوی کودکان از طریق اینترنت میان استفاده جویان جنسی تقسیم می شود.
عکس ها و ویدئوهای کودکان از طریق اینترنت فروخته می شوند.
اعضای بزرگسال خانواده یا دوستان خانوادگی، کودکان را در اختیار دیگران قرار می دهند.
کودکان، دزدیده شده و برای کار فحشا و توریسم جنسی به فروش می رسند.
جدول 2 – منبع: بررسی سابقه ی پرونده های بهره کشی جنسی کودکان.
یک مطالعه روی مسئله ی به کار گیری کودکان که بر اساس بررسی فعالیت های
مددکاران اجتماعی کودکان و نوجوانان و مصاحبه با ارگان های دولتی و
غیردولتی قرار دارد، تخمین می زند که پااندازان (pimps)
کنترل حدود 50 درصد دخترانی را که در ایالات متحده به فحشا کشیده شده اند
در دست دارند . پااندازان، ایستگاه های اتوبوس، پاساژها و مراکز خرید را
برای پیدا کردن دختران فراری بدون پول و کار زیر نظر دارند. این پااندازان
یا دستیاران شان، با کودکان دوست می شوند و در ازای رابطه ی جنسی با آنها
برای شان غذا، لباس، لوازم آرایش یا بازی های ویدویی تهیه می کنند.
احتمالا پااندازان از وابستگی عاطفی و اقتصادی کودکان برای فروش خدمات جنسی
در ازای پول و برگرداندن آن پول به خود پااندازان استفاده می کنند. در طول
زمان، این رابطه، کمتر عاطفی و بیشتر قراردادی می شود چون پااندازان برای
حداقل درآمدی که کودکان باید به آنها تحویل بدهند مرزی تعیین می کنند.
برای مثال در یک مورد، یک پاانداز دخترانی را از ونکوور کانادا به کار
گرفته بود و آنها را به جزایر هاوایی منتقل کرده و مدارک آنها را ضبط کرده
بود تا نتوانند آن کشور را ترک کنند. آن دختران را با مواد مخدر تخدیر
کرده و دست و پای آنها را بسته بودند. به دختران گفته بودند که اگر مطیع
نباشند، عکس های آنها را هنگام عمل جنسی، برای مجلات و خانواده های آنان
می فرستند .
قاچاقچیان انسان همچنین با متقاعد کردن خانواده ها بوسیله ی نمونه های
باصطلاح "موفق"، بچه ها را به کار می گیرند. به خانواده ها گفته می شود که
بچه های آنها در یک محیط امن تر زندگی خواهند کرد و مراقبت بهتری از آنها
می شود و به آنها مهارت های کاری آموزش می دهند. در بعضی موارد بخشی از
درآمد کودکان را به خانواده ها بر می گردانند (بعضی اوقات حتی یک
"قرارداد بدهی" نوشته می شود که خود این قرارداد اهرمی می شود برای اجبار
کودکان به فحشا).
یک مطالعه در کشور مکزیک نشان داد که دختران 14 تا 17 ساله هنگام ورود به
شهر تیوخانا، بوسیله ی دلالان و بهره کشان محلی به کار گرفته می شوند،
آنها را کتک می زنند و تهدید می کنند که خانواده های شان را اذیت خواهند
کرد. وسایل دیگری هم برای کنترل کودکان و کشیدن آنها به فحشا به کار گرفته
می شود: از قبیل مواد مخدر و یا نگهداری کودکان در محل های دور افتاده و
بدون ارتباط با دیگران. علاوه بر بهره کشی جنسی در فاحشه خانه ها و خیابان
ها، دخترانی که در این بررسی درباره ی آنها تحقیق شده بود در مکان های
مختلفی به کار فحشا وا داشته شده بودند. مکانهایی مانند هتل ها، خوابگاه
ها، پارک ها، ایستگاه های اتوبوس، بار ها و کلوب های شبانه، سالن های
زیبایی و ماساژ و همینطور آژانس های مدل های زیبایی و دختران اسکورت
(دخترانی که برای مدت قرارداد بعنوان همراه ِ خریدار، تمام وقت در اختیار
او هستند).
بزرگسالانی که خواستار رابطه ی جنسی با کودکان هستند توسط پیشخدمت ها،
دربان ها، راننده های تاکسی، متصدیان هتل، گاردهای کلوب های شبانه،
کارکنان پارکینگ ها و دستفروشان معرفی و راهنمایی می شوند .
بهره کشی جنسی تجارتی کودکان چگونه سازماندهی می شود؟
اطلاعات قابل اطمینان در این مورد، در رابطه با نوع آدم ها و شبکه هایی که
دست اندرکار هستند کم است. اطلاعات موجود، حاصل تعداد کمی موارد تحقیق و
گزارش سازمان های غیر دولتی هستند که هیچکدام شان تصویر کاملی از مسئله ی
بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان ارائه نمی کنند.
تحقیقات بر اساس مصاحبه با پااندازان و کودکان قربانی بهره کشی جنسی در چند
شهر ایالات متحده نشان داد که بیشتر پااندازان کنترل یک تا سه دختر را
همزمان در دست دارند و طبق خطوط زیر عمل می کنند :
حداقل نیمی از آنها در سطح محلی عمل می کنند و وابسته به یک شبکه ی بزرگ
بزهکاران نیستند.
حداقل یک چهارم آنها با شبکه های بزهکار درون-شهری مربوط بوده و بطور مرتب
بدنبال به کار گرفتن دختران جدید هستند. این شبکه های درون-شهری اغلب در
کار فروش مواد مخدر و فحشا هستند.
حدود 15 درصد پااندازان با شبکه های بزهکار منطقه ای یا کشوری مربوط اند و
این شبکه ها بخوبی سازماندهی شده اند و منابع مالی زیادی در اختیار دارند.
پااندازان مربوط به این شبکه ها به سادگی و از طریق تلفن های همراه با هم
مربوط هستند و از یکدیگر پشتیبانی کرده و امکانات در اختیار هم قرار می
دهند. بعنوان مثال در مورد به کار گیری، انتخاب، معرفی و نقل و انتقال
دختران جدید و یا در مواردی پیدا کردن دخترانی که از چنگ پااندازان قبلی
شان فرار کرده اند.
حدود 10 درصد پااندازان به نظر می رسد که وابسته به شبکه های بین المللی
جرایم جنسی هستند و از طریق آنها بطور فعالی در قاچاق بین المللی کودکان
شرکت دارند. برخی از پااندازان همچنین بخشی از شبکه های بین المللی مواد
مخدر هستند و می توانند از کودکان برای انتقال مواد مخدر به ایالات متحده
و یا جابجایی آن در درون کشور استفاده کنند.
فاحشه های نوجوان: قربانی، نه بزهکار
وقتی کودکان قربانی بهره کسی جنسی تجارتی مورد توجه مسئولان قرار می گیرند،
افکار عمومی اغلب آنها را بعنوان فاحشه های نوجوان در نظر می گیرد ولی این
یک توصیف دقیق نیست. مسئله این است که وقتی کودکی با امکانات بسیار محدود،
زیر دست یک بزرگسال خودفروشی می کند، عموما بخاطر آن است که این عمل وسیله
ای برای بقای اوست. همچنین مفهوم "فاحشه ی نوجوان" از این مسئله چشم پوشی
می کند که حقوق قانونی کودکان در مورد رفتار جنسی با آنها بخاطر نابالغ
بودن از نظر احساسی و جسمی و نیاز به محافظت از بزرگسالان سودجو، از حفاظت
بیشتری در سیستم قانون برخوردار است. بنابراین، این مهم است که قربانیان
بهره کشی جنسی کودکان با بزهکاران اشتباه نشوند.
نقش هایی که در قاچاق سازمان یافته انسان عمل می کنند
نقش هایی که در کار قاچاق سازمان یافته ی انسان وجود دارند عبارتند از:
• سرمایه گذاران یا "سازمان دهندگان" که برای عملیات قاچاق انسان و نظارت
بر شرکت های غیرقانونی، پول و وسایل تهیه می کنند .
• اعضای باندها که بدنبال کودکان جدید هستند و از خانواده های آنها پول جمع
آوری می کنند.
• افرادی که کودکان را میان کشور اصلی، کشورهای سر راه و کشورهای مقصد حمل
و نقل می کنند.
• کارمندان ادارات دولتی که برای تهیه ی اوراق هویت و مدارک ورود و خروج
کودکان از مرزها، رشوه می گیرند.
• خبرچینانی که درباره ی مراقبت مرزی، فعالیت های پلیس و روش کار ماموران
مهاجرت اطلاعات جمع می کنند.
• کسانی که در کشورهای مقصد مسئول جمع آوری پول حاصل از فروش کودکان هستند.
این مبلغ می تواند تا 30 هزار دلار یا بیشتر باشد.
• انتقال دهندگان که مسئول پول-شویی درآمد حاصل از فروش و فحشای کودکان
هستند.
پژوهشگران تخمین می زنند که 10 تا 15 درصد کودکانی که در ایالات متحده در
خیابان ها زندگی می کنند، برای فحشا قاچاق شده اند . این تصویر، هم
کودکانی را که در داخل آمریکا قاچاق شده اند در بر می گیرد و هم کودکانی
را که از کشورهای دیگر به خاک آمریکا آورده شده اند.
برخی کودکان خارجی که به ایالات متحده قاچاق شده اند به کارهای سخت و کم
مزد وادار می شوند و در زیر شرایط سخت اجباری و گاهی برده وار زندگی می
کنند. برخی دیگر به قربانیان بهره کشی جنسی تجارتی بدل می شوند. قاچاقچی
ها در فراهم کردن مدارک، نام و سن جعلی بسیار مهارت دارند. بعضی اوقات، یک
ویزای ساده ی توریستی کفایت می کند. اغلب اوقات، قاچاقچیان به کودکان می
گویند که اگر فرار کنند یا با پلیس همکاری کنند، پولهایی را که قبلا برای
خانواده های شان فرستاده اند از آنها پس می گیرند و خانواده ها را آزار و
اذیت می کنند .
یک مشکل مهم دیگر در برخی نقاط، "توریسم جنسی" (Sex
tourism) است. این مسئله، شامل
آمریکایی هایی است که برای ارتباط جنسی با کودکان در داخل کشور یا به خارج
از آمریکا سفر می کنند. طبق یک مطالعه انجام شده روی وضعیت شهر تیخوانا در
مکزیک، توریسم جنسی مسئله ای روزانه توسط آمریکایی هایی است که برای
ارتباط جنسی با کودکان از مرز می گذرند و به مکزیک می روند . توریسم جنسی
اغلب در کشورهای نسبتا فقیری رواج دارد که دارای یک تجارت جنسی پیشرفته
هستند. با این همه، موضوع می تواند بر عکس هم باشد یعنی توریست های جنسی
از کشورهای فقیرتر می آیند. مثل کسانی که از کشورهایی مثل مکزیک، آرژانتین
و هندوستان به مراکز توریسم جنسی مثل آمستردام، لاس وگاس و نیویورک می
آیند .
پورنوگرافی
کودکان همچنین می توانند برای پورنوگرافی مورد بهره کشی جنسی تجارتی قرار
بگیرند. تهیه کنندگان فیلم های پورنوگرافی کودکان شامل اعضای شبکه های
بزهکاری سازمان یافته، پدوفیل ها (بچه بازها)، توریست های جنسی و یا اعضای
خانواده ی خود کودکان هستند.
شبکه ی سازمان یافته ی تبهکاران – گزارش شده که تهیه کنندگان سازمان یافته
ی پورنوگرافی از کودکان تا زیر 9 سال هم برای تهیه ی عکس یا فیلم استفاده
کرده اند و در برخی از این عکس ها و فیلم ها، کودکان را بصورت افراد بالغ
نشان داده اند. بعنوان مثال، شبکه های سازمان یافته ی پورنوگرافی در
مکزیک، کودکان دختر و پسر را در مناطق فقیر خریداری کرده اند، آنها را از
محلی به محل دیگر انتقال داده اند و زیر تاثیر مواد مخدر نگاه داشته اند.
در یک مورد دیگر، تهیه کنندگان به خانواده ی کودکان گفته بودند که به بچه
های آنها (دختران و پسران 6 تا 12 ساله) امکان تحصیل و کار داده اند.
خانواده ی کودکان هر ماه مبلغی را دریافت می کردند بدون اینکه بدانند
فرزندان شان در پورنوگرافی به کار گرفته شده اند .
محفل های ارتباط جنسی با کودکان – پورنوگرافی کودکان که در محفل های ارتباط
جنسی با کودکان و بوسیله ی اعضای این محفل ها تهیه شده اغلب مورد فروش یا
رد و بدل شدن در سایت های اینترنتی یا توسط ایمیل قرار می گیرد .
پدوفیل ها- تهیه ی پورنوگرافی از کودکان می تواند نقش مهمی در آزار کودکان
بوسیله ی پدوفیل ها داشته باشد، به این صورت که بتوانند رفتارشان را توجیه
کنند و بتوانند قربانیان شان را فریب بدهند و مجبورشان کنند که ارتباط
جنسی آنها را فاش نکنند. برخی پدوفیل ها، ویدیوها و عکس هایی را که در
خانه های شان از کودکان تهیه کرده اند می فروشند و از سود حاصل از آن به
مناطق توریسم جنسی سفر می کنند .
والدین و دیگر اعضای خانواده – تهیه ی پورنوگرافی از کودکان توسط والدین می
تواند بخشی از سوء استفاده ی جنسی از کودکان درون خانواده باشد. یک مطالعه
که روی این مسئله در ایالات متحده تمرکز کرده است، می گوید با اینکه فحشای
کودکان اصولا مربوط به کودکان فراری از خانه می شود، حدود 75 درصد
قربانیان پورنوگرافی کودکان، وقتی که مورد بهره کشی قرار گرفته اند در
خانه زندگی می کرده اند . این مطالعه می گوید که بخش مهمی از بهره کشی
جنسی تجارتی کودکان از خانه شروع می شود.
کاهش بهره کشی جنسی از کودکان
مانند همه ی بزهکاری های فرا مرزی، کاهش بهره کشی جنسی کودکان به برخوردی
چند جانبه نیاز دارد. برخوردی که هدفهای آن، آگاهی بیشتر افکار عمومی،
افزایش امکانات عمومی برای گزارش موارد بهره کشی جنسی کودکان و تقویت
ممنوعیت ها و پیگردهای قانونی ملی و بین المللی هستند.
بعنوان مثال در ایالت ویرجینیا، یک ارائه کننده ی خدمات اینترنتی به مرکز
ملی کودکان گمشده و مورد بهره کشی قرار گرفته، اطلاع داد که یکی از
کاربران اش ایمیل هایی را با عکسهای پورنوگرافیک کودکان به یک گروه آنلاین
فرستاده است. ماموران از موتورهای جستجوی اینترنتی برای پیدا کردن نام
کاربر، آدرس و شماره ی ملی او استفاده کردند. پلیس محلی که با پلیس فدرال
(FBI) همکاری می کرد، فرد مشکوک را
بازداشت کرد و او به جرم انتشار پورنوگرافی کودکان محکوم شد .
آموزش ارگان های دست اندرکار و افسران پلیس می تواند به کاهش موارد بهره
کشی جنسی تجارتی کودکان یاری برساند. "دفتر دادگستری برای پیشگیری از
بزهکاری نوجوانان" که یکی از ادارات وزارت دادگستری آمریکاست، 40 گروه
متخصص منطقه ای را که در موارد بهره کشی جنسی تجارتی کودکان، کمک های
تخصصی ارائه می دهند، تاسیس کرده است.
آگاهی عمومی نسبت به موارد بهره کشی جنسی تجارتی کودکان در سالهای اخیر، از
طریق تصویب قوانین، رو به افزایش گذاشته است. اکثر کشورها قوانینی با
مجازات های سخت برای مقابله با بهره کشی جنسی کودکان دارند. این قوانین
شامل مواردی مانند دزدیدن کودکان، قاچاق کودکان و اخیرا قاچاق انسان بطور
کلی می شوند. با وجود چنین پیشرفت هایی، جهانی شدن بزهکاری، افزایش
روزافزون دسترسی به اینترنت و آسان شدن مسافرت، چالش هایی را برای پیشگیری
از بهره کشی جنسی تجارتی کودکان بوجود می آورند.
موافقتنامه های جهانشمول – یکی از راه های مواجه با چالش های ذکر شده،
موافقتنامه ها و پیمان نامه های بین المللی است. در اولین کنگره ی جهانی
بر ضد بهره کشی جنسی تجارتی کودکان که در سال 1996 در کشور سوئد برگزار
شد، 122 کشور جهان شرکت داشتند و مسئله ی بهره کشی جنسی کودکان را بعنوان
یک معضل جهانی مطرح کردند. 5 سال بعد، تعداد شرکت کنندگان در دومین کنگره
ی جهانی، سه برابر شده بود.
وسیله ی دیگری که موجب تقویت همکاری های بین المللی می شود، میثاق
(کنوانسیون) سازمان ملل بر علیه بزهکاری سازمان یافته ی فرا ملّی است که
شامل یک پروتکل ضد قاچاق انسان هم هست و این پروتکل روی مسئله ی قاچاق
زنان و کودکان تمرکز کرده است. تا تابستان 2007 تعداد 134 کشور، این
پروتکل را تصویب کرده اند. 13 کشور آن را امضا ولی هنوز تصویب نکرده اند.
نیروهای انتظامی کشورهایی که پروتکل را تصویب کرده اند موظف هستند که در
شناسایی مجرمان و افراد قاچاق شده همکاری کنند، در مورد روش های قاچاق
افراد تبادل اطلاعات کنند و همچنین کارآگاهان و پرسنل مددکار قربانیان را
آموزش دهند.
همه ی کشورهای امضاکننده، موظف به کنترل امنیتی مرزها و ایجاد
استانداردهایی برای پاسپورت، ویزا و دیگر مدارک سفر هستند. پروتکل همچنین
خواهان اقداماتی برای جلوگیری از دوباره کشیده شدن قربانیان به این عرصه و
قاچاق دوباره ی آنها، پس از بازگشت به کشورشان است. با اینکه پروتکل
سازمان ملل گام بزرگی به جلو محسوب می شود، برخی بحث یک موافقتنامه ی بین
المللی مشخص تر را مطرح می کنند. پروتکلی که بطور مشخص و اختصاصی دزدیده
شدن کودکان را برای مقاصد قاچاق جنسی، پورنوگرافی و فحشا مورد نظر قرار
دهد.
ابتکارات ایالات متحده – "ابتکار ملی تصاویر بیگناهان" که توسط پلیس فدرال
ارائه شده یکی از نمونه های اقدام جمعی ادارات مختلف برای مقابله با
پورنوگرافی کودکان و بهره کشی جنسی کودکان از طریق اینترنت است. یکی از
اجزاء "برنامه ی بزهکاری های اینترنتی" که توسط پلیس فدرال ارائه شده،
"ابتکار تصاویر بیگناهان" است. بر طبق این برنامه، تجزیه و تحلیل اطلاعات
مربوط به پرونده های مختلف، میان ادارات و دولت های مختلف انجام می گیرد و
هدف آن، تلاش برای تثبیت حضور بازدارنده ی نیروهای انتظامی در اینترنت
است. از سال 1996 تا 2006 تعداد موارد تصاویر بیگناهان از یکصد و سیزده
مورد به دو هزار و صد و سی و پنج مورد افزایش پیدا کرد . خدمات پستی
ایالات متحده برنامه ای دارد که روی پورنوگرافی کودکان که توسط پست ارسال
می شود متمرکز است . پرونده های بهره کشی جنسی تجارتی کودکان در سطح
کشوری، توسط "بخش بهره کشی کودکان" در وزارت دادگستری ایالات متحده رسیدگی
می شوند. این بخش همچنین دست اندرکار آموزش و توسعه ی سیاست ها در عرصه ی
مقابله با پورنوگرافی کودکان، قاچاق کودکان و بزهکاری های مربوطه است .
ما چه می توانیم بکنیم؟
علاوه بر پشتیبانی از برنامه ها و اقدامات جلوگیرانه ی در دست اجرا، این
اقدامات می توانند تاثیرات مهمی در کاهش بهره کشی جنسی تجارتی کودکان
داشته باشند:
• همگام با تکنولوژی حرکت کردن.
• آموزش دادن به کسانی که در شرایط فراهم برای قربانی شدن بسر می برند.
• آموزش عمومی.
• بهبود وضعیت سرپرستی والدین.
• تقویت نقش زنان و کودکان در جامعه.
همگام با تکنولوژی حرکت کردن- وزارت امنیت ملی ایالات متحده، در همکاری با
مرکز ملی کودکان گمشده و مورد بهره کشی قرار گرفته، "عملیات شکارچی" را
اداره می کند. "عملیات شکارچی" یک ابتکار پلیس برای محافظت از کودکان در
برابر تهیه کنندگان پورنوگرافی، محافل فحشای کودکان، شکارچی های کودکان در
اینترنت و قاچاقچیان انسان است. این ابتکار که از سال 2003 آغاز شده و
توسط اداره ی گمرک و امور مهاجرت مدیریت می شود، از اینترنت برای شناسایی
شکارچیان کودکان استفاده می کند.
اداره ی گمرک و مهاجرت همچنین با پلیس فدرال، اداره ی بازرسی پست ایالات
متحده، سرویس مخفی ایالات متحده و وزارت دادگستری، روی برنامه ی "شناسایی
کودکان قربانی" همکاری می کند. این برنامه اولین اقدام در نوع خود برای
کمک به پلیس در سراسر جهان در امر شناسایی و نجات کودکانی است که مورد
بهره کشی جنسی قرار گرفته اند. برنامه ی ملی شناسایی کودکان قربانی موفق
به شناسایی کودکان در صدها عکس پورنوگرافیک شده است. در یک مورد بعنوان
مثال، پلیس ایالتی نیویورک تصاویر مربوط به پورنوگرافی کودکان را برای
ماموران اداره ی گمرک و مهاجرت فرستاده بود که قادر شدند از طریق تصاویر،
کودکان را شناسایی کنند. فرد سوء استفاده کننده در این پرونده مورد تعقیب
قضایی قرار گرفت، با اینکه او ادعا می کرد که آن عکس ها مربوط به کودکان
مشخصی نبوده بلکه بطور مصنوعی و جعلی مونتاژ شده اند . این مورد، یعنی
موضوع تصاویر حقیقی یا مونتاژ شده، نشان می دهد که چقدر مهم است که سیستم
قضایی به همراه تکنولوژی حرکت کند.
آموزش کسانی که در شرایط فراهم برای قربانی شدن بسر می برند – کودکان گروه
های فقیر اجتماعی در ایالات متحده مانند مهاجران آمریکای لاتین و آسیا،
بطور مشخص در برابر بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان آسیب پذیر هستند .
ابتکارات تازه و خلاقی باید برای دادن آموزش به این گروه به کار گرفته
شود.
برای مثال، سازمان بین المللی مهاجرت که یک سازمان غیر دولتی است، اقدام به
تهیه ی یک فیلم به صورت نقاشی متحرک به نام "رویاهای خردشده" کرد. این
فیلم داستان دو خواهر است که برای یک زندگی بهتر به شهر بزرگ (بانکوک در
تایلند) می آیند ولی سرانجام به کار فحشا کشانده می شوند. وقتی که این
فیلم برای دو نفر از کودکان نجات یافته از کار اجباری در کارخانه ای در
کشور تایلند نمایش داده شد، آنها گفتند که اگر خطر وادار شدن به فحشا را که
در فیلم دیده بودند می شناختند هرگز به بانکوک نمی آمدند .
دفتر مواد مخدر سازمان ملل متحد اقدام به تهیه ی آگهی در تلویزیون های
دولتی کرده است. هدف این آگهی ها که به 6 زبان مختلف پخش می شوند، افزایش
آگاهی عمومی نسبت به قاچاق زنان و کودکان است.
آموزش عمومی – بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان، نوع بزهکاری بر اساس تقاضا
است. با اینکه بازداشتن استفاده کنندگان از طریق تحقیقات و تعقیب قضایی
اهمیت دارد، این مسئله هم بسیار مهم و حساس است که بتوان دید و برداشت
استفاده کنندگان را درباره ی اینکه عمل آنها چقدر آزاردهنده و صدمه زننده
است افزایش داد. تعطیل کردن علنی ترتیب دهندگان تورهای مسافرتی جنسی، از
طریق عملیات پوششی پلیس و یا از طریق ماموران ناشناس که خودشان را بعنوان
مثال در اینترنت بعنوان کودک معرفی می کنند می توانند اثر بازدارندگی زیادی
داشته باشند.
بهبود وضعیت سرپرستی والدین- بسیاری از کودکانی که قربانی بهره کشی جنسی
تجارتی می شوند، از ضعف سرپرستی والدین شان بصورت غیبت آنها، غفلت آنها و
یا سوء استفاده ی آنها، رنج می برند. بعنوان نمونه، یک بررسی روی فاحشه
های بزرگسال در زندان آتلانتا نشان داد که تقریبا نیمی از آنها در کودکی
مورد تعرض جنسی قرار گرفته اند . برنامه های دقیق و کار شده درباره ی سوء
استفاده و آزار کودکان، مراقبت و درمان بهتر قربانیان و توجه بیشتر روی
خانواده هایی که در آنها آزار و سوء استفاده جریان دارد، به شناسایی موارد
بهره کشی جنسی تجارتی کودکان کمک می کنند.
تقویت نقش زنان و کودکان در جامعه – در بعضی نقاط، به ارزش و احترام زنان و
کودکان توجه کمتری می شود و به آنها بعنوان وسیله ی ارضای جنسی نگاه می
شود.
فقر، جهانی شدن، مرزهای نفوذپذیر، توریسم جنسی فعال و جلب کننده،
پورنوگرافی اینترنتی، عروس های پستی، فرزندخواندگی های میان- کشوری و حضور
نیروهای نظامی خارجی، همه ی اینها می توانند روی دید و برخوردی که به زنان
و کودکان می شود تاثیر داشته باشند . پژوهشگران در ایالات متحده اشاره
کرده اند که برخی فرهنگ ها و موسیقی های پاپ، پااندازی و برخورد با زنان
را مثل یک وسیله ی تحت تملک، ترویج می کنند . تغییر دادن چنین دید و
برداشت هایی می تواند به کاهش بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان یاری
برساند.
مسیر آینده
پژوهش های بیشتر که اقدامات جلوگیرانه و پیش گیرانه را بررسی کند یک گام
اساسی است. چنین پژوهش هایی به ارزیابی عوامل خطر برای کودکان در جهت پیش
گیری و کاهش بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان خواهند پرداخت. بطور مشخص، به
پژوهش های بیشتری برای ارزیابی اثر اقدامات بازدارنده و آموزشی نیاز است.
پانویس ها:
* دکتر جی آلبانیز(Jay Albanese)
استاد دانشگاه ملی ویرجینا است.
1.Estes,
Richard J., and Neil Alan Weiner, ”The Commercial Sexual
Exploitation
of
Children in the U.S., Canada, and Mexico,” revised final
report
for National
Institute of Justice, grant number 1999–IJ–CX– 0030.
Philadelphia:
University
of Pennsylvania, School of Social Work, Center for
the
Study of Youth Policy,
2002: 110–111.
Available online at
www.sp2.upenn.edu/~restes/
CSEC.htm.
Accessed November 1, 2007.
2.Ibid.
3.Klain,
Eva J., Prostitution of
Children and Child-Sex Tourism: An
Analysis
of Domestic and International
Responses, Washington,
DC: National Center for Missing
&
Exploited
Children, 1999.
4.Estes
and Weiner, “The Commercial
Sexual Exploitation
of Children in the U.S., Canada, and Mexico” (see note
1).
5.Ibid.
6.U.S.
Department of State, Trafficking in Persons
Report, Washington, DC:
U.S.
Department of State, June 2003; Barnitz, Laura A.,
Commercial Sexual
Exploitation
of Children: Youth Involved in Prostitution,
Pornography, and
Sex
Trafficking, Washington, DC: Youth Advocate Program
International,
1998;
The Protection Project, Trafficking in Persons,
Especially Women and
Children
in the Countries of the Americas, Washington, DC:
Johns Hopkins
University
School of Advanced International Studies,
2000.
7.Klain,
Prostitution of Children and Child-Sex Tourism: An Analysis
of
Domestic
and International Responses (see note
3).
8.Ibid.
9.Healy,
Margaret A., “Child Pornography: An International
Perspective,” a
working
document for the 1996 World Congress Against Commercial
Sexual
Exploitation of Children, Stockholm, Sweden, August 27–31, 1996;
Azaola,
Elena, Stolen Childhood: Girl and Boy Victims of Sexual
Exploitation
in Mexico, Mexico City: Comunicación Gráfica y
Representaciones,
2001.
10.Klain,
Eva J., Heather J. Davies, and Molly A. Hicks, Child
Pornography:
The Criminal Justice System Response, Washington, DC: National
Center
for
Missing
&
Exploited Children, 2001.
11.Healy,
“Child
Pornography: An International Perspective” (see note 9).
12.Estes,
“The
Commercial Sexual Exploitation of Children in the U.S.,
Canada,
and Mexico”
(see
note 1).
13.National
Center for Missing
&
Exploited Children,
“Winchester
Man
Pleads
Guilty to Child Pornography Charges,” US Fed News
(October
19,
2005).
14.Federal
Bureau of Investigation, Innocent Images
National Initiative.
www.fbi.gov/publications/innocent.
htm. Accessed November
1, 2007.
15.U.S.
Postal Inspection Service, Mailing of Child Pornography.
www.usps.com/postalinspectors/
kid-porn.htm. Accessed November 1,
2007.
16.U.S.
Department of Justice, Child Exploitation and Obscenity
Section.
www.usdoj.gov/criminal/ceos.
Accessed November 1, 2007
17.Seper,
Jerry, “Initiative Targets Child Exploitation,” Washington Times
(July
10,
2003).
18.EchoHawk,
Larry, “Child Sexual Abuse in Indian Country: Is the
Guardian
Keeping in Mind the Seventh Generation?,” New York University
Journal
of Legislation
&
Public Policy 5 (2001/2002): 83–128; Mora, José
Eduardo,
“Rights—
Central America: Poverty Spurs Growth of Child Sex
Rings,”
Inter Press
Service (October 14, 2003).
19.“Shattered
Dreams’ to Educate Migrants,” The
Nation (Thailand)
(November
12, 2003).
20.Hansen,
Jane O., “Child
Prostitution:
Where is Lloydia?” Atlanta Journal-Constitution (November 12,
2000).
21.Vilches,
Judge Nimfa Cuesta “Commentary: Trafficking of Women and
Children,”
Businessworld (December 17, 2003); Media Institute of Southern
Africa,
“We Should All Be Ashamed by the Sexual Exploitation
of Girls,”
Africa News (November
25,
2003); see also Fernando, Jude L., “Children’s
Rights: Beyond the
Impasse,”
The Annals of the American Academy of Political
and Social
Science
575 (May 2001): 8–24.
22.Thompson,
Carla, “Hottest Hip
Hop Glorifies Pimping,” Inter Press
Service
(November 11, 2003); Albanese, Jay
S., “Looking for a New
Approach
to an Old Problem: The Future of Obscenity and
Pornography,”
in Visions for Change: Crime and Justice in the 21st Century
(4th
edition),
ed.
R. Muraskin and A. Roberts, Upper Saddle River, NJ: Prentice
Hall,
2005.
14