|
سفر خبرنگار بی بی سی با شورشيان طالبان
ديويد لوين، خبرنگار بی بی سی که در حال حاضر در افغانستان به سر می برد، توانسته به جنگجويان طالبان دسترسی پيدا کند و اين گزارش را از ميان طالبان در جنوب افغانستان فرستاده است. در جهان، هيچ گروه شبه نظامی، به اندازه طالبان، سيار و متحرک نيست. خاطرم هست زمانی که به همراه طالبان، در ميانه دهه نود ميلادی همسفر بودم، آنها با استفاده از همين خاصيت سيال بودن، رقبای شان در گروههای مجاهدين را کنار زدند و بر بيشتر خاک افغانستان تسلط يافتند. آنها در حالی که هيچ وسيله ديگری به جز سلاح، به همراه نداشتند، خود را دسته دسته پشت وانتهای تويوتا جا می کردند. همين باعث می شد که طالبان بتوانند سريعتر و چابک تر عمل کنند. سرزمين خشک و خالی شمال هلمند، به خوبی با طالبان وفق پيدا می کند. سربازان طالبان، هفته گذشته پس از يک مسابقه نفس گير سرعت و گشت زنی (گزمه) آزادنه در يک بيابان وسيع، با فرياد در ساحل يک رودخانه کم آب توقف کردند. وقت غروب آفتاب و موقع نماز مغرب، پيش از افطار بود. آنها پيش از نماز، با استفاده از آب جمع شده در يک گوشه از بستر رودخانه وضو گرفتندو افغانستان در سالهای گذشته، درگير خشکسالی جدی بوده است. اما به نظر نمی رسد که کمبود آب، باعث نگرانی طالبان پرطاقت شود. آنها دندانهای شان را با استفاده از چوب های کوچک (مسواک عربی) می شويند و خود را در شالهای نازکی که به همراه دارند می پيچند و می خوابند. درنده خويی و اشتهای طالبان برای کشتن، نيروهای بريتانيايی را شگفت زده کرده است. طالبان معقتدند که بهشت در دسترس آنهاست، بنابراين، بسياری از جنگجويان اين گروه از مرگ نمی ترسند. شب هنگام وقتی در يک روستا توقف کرديم، طالبان به گروههای کوچک تری تقسيم شدند تا برای خوردن غذا، به خانه های مختلف بروند. آنها شب را در هر خانه ای که بگذرانند، تقاضای غذا و سرپناه می کنند، اما به سختی می توان حدس زد که آيا روستاييان، واقعاً از دادن غذا و سرپناه به سربازان طالبان راضی هستند يا نه. پايگاه قدرت
غذايی که ما در آن شريک شديم، فقط يک کاسه برنج و خورش باميه، بود. ناکامی تلاشها برای تغيير شرايط زندگی در جنوب افغانستان در کنار گسترش فساد در ادارات دولتی و ارتش، به گسترش نفوذ طالبان دامن زده است. تا پيش از کنترل طالبان بر جنوب افغانستان در سال ۱۹۹۴، شرکت های باربری، از وجود چوب بندی ها (ايستگاههای بازرسی) پرشمار در طول جاده ها، که از رانندگان و مسافران پول می گرفتند، شکايت داشتند. برچيده شدن اين ايستگاههای غيرقانونی توسط طالبان، باعث شد که شرکتهای باربری، از طالبان حمايت کنند. در حال حاضر، سربازان دولتی در چوب بندی های جاده ای مستقر شده اند و از رانندگان پول می گيرند. ناکامی جامعه جهانی در پايان دادن به اين تخطی ها، ماموريت سربازان تحت امر ناتو در جنوب افغانستان را بسيار مشکل تر کرده است. محمد حنيف سخنگوی طالبان می گويد: "نخستين دليل تشکيل جنبش اسلامی طالبان در ابتدا، نگرانی مردم از وجود فساد بود. مردم از وجود دولتی های رشوه خوار خسته شده بودند." اين سخنگوی طالبان می افزايد: "ما آمديم و تقريباً سراسر کشور را از وجود شيطان فساد و فرماندهان فساد نجات داديم. به اين سبب است که اکنون مردم بار ديگر از طالبان حمايت می کنند". تلفات غيرنظاميان
طالبان ادعای نيروهای بريتانيايی، مبنی بر کشتن صدها عضو اين گروه را رد می کنند و می گويند از آنجايی که آنها همانند مردم محلی، لباس می پوشند، برای سربازان خارجی مشکل است که طالبان را از روستاييان عادی تشخيص دهند. به روستايی رفتم که در شب هفتم اکتبر، در اثر حمله هوايی نيروهای بريتانيايی نابود شده بود. مردم عصبانی اين روستا، به دليل اين که من هم بريتانيايی بودم، به شدت از سخن گفتن با من خودداری می کردند. يک نفر فقط به پاره های لباس خونين زنان در ويرانه های روستا اشاره کرد و به تلخی گفت: "اين است خانه هايی که می خواهند برای ما بسازند؟" سربازان بريتانيايی به وسيله هلی کوپتر وارد اين روستا شدند و يک فرد مظنون را دستگير کردند و رفتند، اما هجوم آنان به اين روستا، جان شش عضو يک خانواده، از جمله سه دختر خورد سال را گرفت و بخشهايی از يک مسجد را ويران کرد. آوارگان جنگ هزاران نفر در اثر درگيريها در جنوب افغانستان خانه های خود را ترک کردند. بسياری از آنها در تلاش برای پناه گرفتن در شهر قندهار هستند. هجوم پناهجويان به شهر قندهار، مسئولان برنامه جهانی غذا (WFP) را تحت فشار جدی قرار داده است. آنها نگران خانه ها و مزارع شان هستند که پس از ترک مناطق خود رها کرده اند. اين مردم، اگرچه از حاميان فعال طالبان نيستند، اما روشن است که ناتو را مسئول افزايش خشونتها می دانند. حافظه مردم او می گويد: "بسيار واضح است. هم اکنون ما می بينيم که خارجی ها با تانک وارد باغها و مزارع ما می شوند و محصولات (زراعتی) مردم را نابود می کنند. آنها (با تانکهايشان) ديوارها را خراب می کنند و از باغها می گذرند". نظر محمد می افزايد: "وقتی خارجی ها اينگونه وارد روستا می شوند، هيچکس نمی تواند با آنها همکاری کند". اما يک عامل ديگر هم هست که باعث تقويت روحيه طالبان می شود. شماری از آنها مدارس مذهبی بنيادگرای پاکستان درس خوانده اند. مدارسی که در طول يک دهه، شمار بسيار زيادی طالب توليد کرده است. اما همه آنها داستان پيروزی های قبلی افغانستان بر ارتش بريتانيا را می دانند. داستانهايی از نبردهای پيروزمندانه افغانستان در برابر بريتانيا در سالهای ۱۸۴۲ و ۱۸۸۰ ميلادی، و شکست ارتش شوروی سابق در دهه ۱۹۸۰، در ذهن بيشتر مردم افغانستان نقش بسته است. جنگجويان طالبان، پس از شکست در سال ۲۰۰۱ ميلادی، در کوهها پنهان شدند، اما پنج سال بعد، بازگشتند و به نبرد با دشمن قديمی خود پرداختند. واکنش ناتو يک سخنگوی ناتو، از بخشهايی از گزارش ديويد لوين خبرنگار بی بی سی از جنوب افغانستان انتقاد کرد. مارک ليتی اين گزارش را، "جانبدارانه و به نفع طالبان" خواند. در بخشی از گزارش ديويد لوين، به حمله سربازان بريتانيايی ناتو به يک روستا و "تلفات کودکان" اشاره شده است. اما مارک ليتی، سخنگوی ناتو در افغانستان می گويد که در اين حمله، هيچ کودکی کشته نشده است. آقای ليتی، پس از پخش اين گزارش از تلويزيون بی بی سی، به دفتر بی بی سی در کابل تماس گرفت و گفت: "ادعای طالبان که می گويند در بمباران روستا، کودکان کشته شده اند، نادرست است. در اين منطقه، هيچ کودکی نبود. اين روستا، يک روستای معمولی نبود، بلکه مخفيگاه طالبان بود". سخنگوی ناتو حمله به اين روستا را "دقيق" خواند و گفت که چند "فرمانده بلندپايه طالبان" در اين حمله هدف قرار گرفتند و کشته شدند. مارک ليتی همچنين در اين تماس تلفنی، به آتش زدن مکاتب (مدرسه ها) توسط طالبان اشاره کرد.
|
