دوبیتی های انتحا ری

               

نورالله وثوق

 

سرپرست

جانا به شکست خویش دستی داریم

در هـــر گذری اگر شکستی  داریم

مارا به پرستش بتان  مــی طـــلبند

دیدی که چگونه ســرپرستی داریم

* * *

کندن بیخ

در حلقۀ جادوی جفا بســـــته  شدیم

آنسان که زرنگِ زندگی خسته شدیم

در کندن بیخ  همدلی از ســـر  شوق

برهرتبری  به میل خویش دسته شدیم

* * *

ارباب

برگردۀ هر چه غم سواری  باید

گفتم به تو آنچه را نداری   باید

در سینۀ ارباب  هوس پیشه دلا

یک ضــربۀ نابکار کاری  باید

* * *

جبهۀ مُرداب

جز با شب کابوس همآوا نشدیم

رویای موج صبح فردا  نشدیم

با جبهۀ مرداب عجب دل بستیم

همســـنگر اندیشۀ  دریا  نشدیم

* * *

فرنگی

در دیدۀ غافلان  قشنگی  داری

فرهنگ جهانسوز فرنگی داری

پیوسته به هرطرف که پارا بنهی

در هر قدمی دوتا تفنگی  داری

* * *

چاه کن

کمین کردی نهادی تور خودرا

به جان ما زدی مزدور خودرا

ولی ای چاه کن دیدی که آخــر

بدست خویش کندی گور خودرا

* * *

پستی

بیا تا نقشه هـــا را جا گذاریم

به روی رسم بازی پا گذاریم

من و تو کشتۀ برج ِ غروریم

از این پستی بیا  بالا  گذاریم

* * *

میدان مردی

ز بس با درس یاری در ستیزیم

زمکتبخانۀ  دل مـــــی گــریزیم

شــود آیا که در میدان مــــردی

بزور دیگران از جا نخیـــــزیم

* * *

محبت

به ما آنچه که از فرداست  گفتند

محبت همــچنان  برپاست  گفتند

دل خودرا بیا تا خوش  بسـازیم

دروغی را به جای راست گفتند

* * *

پر ِ پرستو

سرود مرگ را از سر گرفتیم

بروی هـمدگر سنگر   گرفتیم

زدیم آتش چنان بر لانۀ  عشق

که حتا از پرستو  پر  گرفتیم

* * *

قطار ناله

قطــــار ناله آتش  بار دارد

کسی با شب سر دیدار دارد

زیک سوکوپۀ دل پرزباروت

زسویی غم به لب سیگار دارد

* * *

شهر آهنگ

میان سینه ها سنگه خدایا

وطــن آیینۀ جنگه  خدایا

به هر سازی بسازیم وبرقصیم

که اینجا شهر اهنگه خدایا

 

نورالله وثوق

جرمنی – اکتوبر 2008

 

حلق آویز


امیدت را چه حلق آویز کردی
بجا نش تیغها را تیز کردی
هر آنچه کرده ای کردی و لیکن
هر  آنچه را ندانی نیز کردی
.........................
زوزه ی تزویر


زهر سو زوزه ی  تزویر بالاست
در فش جهل عالمگیر بالاست
نوای جنگ جنگ آید بگوشم
غریو آتش  از آژیر بالاست
.......................
 نیش و  کیش


سگا ن ها ر خود را پیش کردی
بسوی  کوچه ی ما کیش کردی
ازان غا فل که  شهر  خویش را نیز
نشا ن صد هزاران نیش کردی
.........................
به دست خود


 به ما کردی به  خود هم کردی آخر
دلت  را خا  نه ی غم کردی آخر
 گما ن من که مرگ خویشتن را
به دست  خود فراهم کردی آخر
........................
ولی همسایه


زر و تزویر خور درا زور کردی
تنم را لانه ی زنبور کردی
چشیدی مزه ی شیرینی ات را
ولی همسایه خیلی شور کردی
........................
بیداد ایل


مپر س از شاخه ی قوم و قبیلم
جدا از پیچ وتاب قا ل و قیلم
چه میجویی نشا ن تیره ا م  را
که  من آ واره ی بیدا د ایلم
.....................
بوی دام


جها ن را بس که نا آرام داریم
میا ن  غربتی ها نا م داریم
به کوچ ما گذر کن تا ببینی
که ما ا ز ریشه بوی دام داریم

...................
جرمنی
23- 9-2008

********* 

ویرانگر
هر ازنو پیکری را می تراشیم             بت ویرانگری را می تراشیم
چنان در بت تراشی چیره گشتیم            که از بد بد تری را می تراشیم
..............................
    پلنگ و ببر    
بتی را گرچه نبش قبر کردیم             به حق حق پرستان جبر کردیم
پلنگی را در آوردیم از پای                ولی خودرا اسیر ببر کردیم
 ....................... 
        میراث با با         
 غلامان  عجب اندیشه داریم ؟              چه میراثی زبا با پیشه داریم؟
پریشا ن تر زهرچه ریش گشتیم          اگرچه مردما ن ریشه داریم
................................
 آیینه
   مگر   آیینه  صبح بهاریم               که شب را روز روشن می شماریم
  به اغیا ر اختیار خویش دادیم             که  در بی اختیاری بختیا ریم
 ...........................
فکر غروب
  بجز آتش ازین سنگر نخیزد                          یکی نوری صفا گستر نخیزد    
ازانرو   همدل  فکر غروبیم                    که خورشیدی ازین خا ور نخیزد
            .......................................
خواب خوش
 چنا ن یا ران اسیر آب ونا نند                    که در پای هوس جان می سپا رند     
بود عمری که خواب خوش ندیدیم                      بگوشم  تا بکی افسا نه خوانند      
...................
 خنده و گریه 
دلم  ا زنو هوای  گریه دارد                      بنای    های ها ی گریه دارد
دران شهری که جز ما تم نروید                   چه می خندی که جای گریه دارد
                      .........................
دیو دیگر
که می گوید که رنج دی سر آمد                   بها رجا نفزای  از در آمد
لبا س لرزه بر اندام دلها ست               که دیوی رفت و دیوی دیگر آمد
.........
 
 
نورالله وثوق
جرمنی
20 -7 -2008

*****

درین پایان احساس بهـــــاری

درین رسم گذشت جشن یاری

بده تا مهرگـــان  همــدلـی ها

هوس را انفجار انتحــــــاری

* * *

وطن پهنای شور دسته جمعی

وطن اوج غرور دسته جمعی

بــــرای ملت وابسته ی  مــا

وطن یعنی که گور دسته جمعی

* * *

سر راهم سیاهی در کمیــن است

خطر از چارسو فرش زمین است

خــدایا دست ما و دامـــــن تو

اگــــرچه مار ها در آستین است

* * *

همه فـــریاد و  واویلا و زاری

پیاپی صحنه های سوگــــواری

شده در سنگر صبح دروغــین

وطن بازیچه ی مشت مداری

* * *

سفر گشته به گردن بار      یاران

شب است و جاده ناهموار   یاران

میان  تونل  وحشت  گرفته

دهانش را گشــــاده  مار    یاران

 

* * *

 

بیستم جون   2008

جرمنی