همصدابامردم درخون خفتتۀِ کابل

جرگه ساز

نورالله وثوق

ملا برادر
 اگر واری   برایم  شد  برابر
دوباره   عقده هایم را کنم سر
به پهلوی  نگاهم    می نشانم
تورا ای  حضرتِ  ملا برادر

گوشِ جهان
صدایی   برنخیزد  از   نهادی
کجا گوشِ جهان   ودادِ    دادی
شده آزادی    و    دیموکراسی
درین میهن  دروغی را  نمادی


یادفراموشی
به زن   آتش به دل آباد  کابل
به کَن   ازبیخ وبن بنیاد  کابل
من وتو هردو باهم  همصداییم
فراموشِ  جهان و  یادِ   کابل

مردانِ آزادی
سرِ   دنیا   کلاهی را  نهادیم
که ما   مردانِ   آزادی نهادیم
تمام هست وبود      ملتی را
به هرچالی که شد برباد  دادیم

سوژه
 شب است وسوژه ی روزِ سیاهیم
 شکارِ   روبهانِ    خوش نگاهیم
چه می پرسی  ز عمقِ حیرتِ ما
به طولِ عرضِ  این بیغوله آهیم

تزیینِ حلاوت
چه گویم ازکه گویم باکه گویم
که من باسنگ  خارا روبرویم
 گرفته جا به  تزیینِ   حلاوت
 کج آهنگ  استخوانی درگلویم

 اسبِ مراد
سرآغازِ   دروغین   نوبهاریم
رهآوردی به جز نفرت نداریم
تووفریاد وما و شور  یورشِ
که بر اسبِ مرادِ خود سواریم
 

جرگه ساز
ز رأی  شورِ مردم   بی نیازیم
که ما  درملک غیرت یکه تازیم
درین میدان  به زورِ  پرِّهِ  چند
برغم هرچه قانون جرگه سازیم

خالی بندی
صدای خستِۀِ    خاموش شهرم
جهانی گشته بار   دوشِ شهرم
بیایید  این همه خالی    مبندید
شده ازوعده ها پُر گوشِ شهرم

سرابِ ناجوانی
هماره    سادگی را   همزبانیم
شکارِ   رستم   هر   داستانیم
سرابِ   ناجوانی   کشته مارا
مگر  ازقریه ی    سهرابیانیم
 

سفیرِ   ساده
سفیرِ    ساده ی سهراب ،ماییم
ولو  از   دامنِ    تهمینه هاییم
به خون خسپیده ی بحرانِ غفلت
سیاست را   اسیرِ    بی بهاییم

******

وعدۀِ هیچ
برایِ   این همه تن سر  نبینم
به سربازِ   صفا سنگر  نبینم
شده شهری   کبابِ وعدۀِ هیچ
جگر در سینه ی  باور  نبینم


پیچ ومهره
بپا تاجرگه ی جوری بسازیم
سرازنومجمعِ شَوری بسازیم
برای    چرخشِ چرخِ جنایت
زپیچ ومهره ها دَوری بسازیم
.............
آوازه
کهن جاری به هر  دروازه باید 
جهالت را  ز  نو   آوازه   باید
پیِ   ترویجِ   یاسایِ     جنایت
زبونی را   زبانی تازه     باید


یکه تازی
گل   صد امتیازی را     بنازم
غرورِ     یکه تازی را   بنازم
برای    بُردِ    بازی   جهالت
جفای    نازنازی   ر ا   بنازم
...........

جوازِ اهتزاز
چرا   پی راهِ  نازی را نگیریم
زهرسو   امتیازی را   نگیریم
تجارت پیشه ی جنگی نگردیم
جوازِ    اهتزازی   را نگیریم



دال ودنگ
قرارم را    دگر   قولی نمانده
به دال ودنگِ من  دَولی نمانده
برایِ وعده هایِ خشک وخالی
نشانِ    ازپیِ   فولی   نمانده


پا پوش
شده   دیوارِ هر دروازه ی  گوش
کسی سازد به جنگِ خویش پا پوش
برایِ     کشّ وفشِّ     بازیِ  نو
گرفته گربه رادرچنگِ خود موش
 

راهِ آَشتی
روندِ       تازه ی    آغاز کردیم
به اوجِ    قهر  عاشق ناز  کردیم
دروغین   جنگِ مارا  راستی گیر
که راهِ    آَشتی را  باز    کردیم


آباده
مسیرِ   شهرِ دل را   جادۀِ   نیست
به جز   دشتِ   جفا  آبادۀِ   نیست
ز ترسِ    انفجار  جامعِ     عشق
جماعت را   سرِ سجّادۀِ    نیست


رسمِ وطنداری
بریزان خون   که تاخواری نبینی
به سرها     فکر   هشیاری نبینی
وطن را  زن  چنان آتش که جایی
ره ورسمِ      وطنداری    نبینی


سازِ جنگ
به رقص ای دل به سازِ جنگِ دنیا
بشو    همپای     فکرِ  تنگِ دنیا
برای     شورِ    بازارِ  شرارت
توو     موزیکِ   رنگارنگِ دنیا
 

جورِ  جنتری
گفتی چرابه کوچه ی ما شوق وشورنیست؟
در  بامِ خانه  ی  خبری از غرورنیست!!
گفتی هوای هلهله ها  را    چه کرده ایم؟
گفتی بساطِ  سیل وصفا  ازچه جورنیست؟
گفتی   چگونه      خاطرِه های  نشاط را
اینجا   مجالِ   جلوه ی موجِ ظهور نیست؟
گفتی که     ازمسیر  خطوطِ   خرامِ   ما
بر  راکبانِ   فتنه      جواز عبور  نیست
پرسیده ای    زمن   زچه عاشق نمی شوم
این کارها زحضرتِ دل گرچه دورنیست!!
.........................
راضی  به   زحمتِ   دلِ بی صاحبم  نیم
عاشق شدن   برادرِ جانی به زورنیست!!
 جشنِ جلوسِ جهل  وتجلِّی   ظلمت است!!
اینجا  دگر نشانه ی از  بو یِ نورنیست!!
از جورِ  جنتریِ   جنایت  سخن چه سود
جا یِ  جدالِ   مجمعِ   غور ومرورنیست
 بیچاره   آنکه  مجری  جرمی  نمی شود
 درمانده   آنکه  طالبِ   تیرِ ترور نیست
ای ناشرِ شرافت    و  ای  مشعرِ شعور
گاهی شعوردرنظرت بی شعورنیست؟؟؟
 

منارۀ احساس

 این جا هوای خلوت ديدار يخ زده است
چشم به ره کشیدۀ خونبار يخ زده است
تابوت خنده‌های مرا باد برده است
پای نگاه خسته به تكرار يخ زده است
از ذهن باغ جلوۀ ناز شكوفه رفت
اعصاب در گرفتۀ گلزار يخ زده است
آواز گرم دخترک گُل‌فروش كو
آغوش ناز نازی بازار يخ زده است
فريادی از منارۀ احساس برنخاست
گلدسته‌های خطۀ ايثار يخ زده است
مُرديم و در خطوط دل‌انگيزیادِ ما
نقش هزار شوخ پريوار يخ زده است

کابل

13-2-1372

 به مردمِ بیدفاعِ کابل

 لستِ سیاه

گرزِ سیاهی

چه دودی میرسد از دور اين جا
که کرده دیده ها را کور این جا
ز دستِ کوبشِ گرزِ سیاهی
پریده رنگِ هرچه نور این جا

*  *

 قطارِ جهلِ

سحر سالم به این سو کی رسیده
صدای کوپه ها درخون تپیده
بیا تا سورۀ دل را بخوانیم
قطارِ جهلِ ما تُرمز بریده

 *   *

 جنون

 جنون در جاده جولان دارد این جا
کَش و فَشی فراوان دارد این جا
نگفتی شاخۀ جهلِ من و تو
چه پیوندی به ایمان دارد این جا؟

*   *

ساطورِ اساطیرِ

 ز رنگِ مِهرِ میهن کاتِ کاتیم
قمارِ دستِ دلبازانِ لاتیم
نشانِ بیرقِ ما شعلهء جَنگ
که ساطورِ اساطیرِ ثباتیم

 *   *

 عزیز

درین جا هرکه خون ریزد عزیزاست
به رنگِ کین درآمیزد عزیزاست
بلایی کو خودش را با پلیدی
به جانِ ملتِ ما زد عزیز است

*   *

 لستِ سیاه

من و تو اشکِ حسرت را سپاهیم
ستونِ سرفرازِ دود و آهیم
ذغالِ کورۀ آتش فروزان
پیامِ روشنِ لستِ سیاهیم

*   *

شعورِ شعله ها

شبِ آتش فروزان رازبانیست
که شک را در دلِ ارگ آشیانیست
شعورِ شعله هایِ شهرِ کابل
یقین این جا گواهی را نشانیست

 *   *

بویِ واویلا

دلِ فکرِ سحر ترکیده امشب
که خوابِ شعله ها رادیده امشب
زهرسو بوی واویلا بلند است
مگر کابل به خون غلتیده امشب

*   *

سرچشمه

وطن گفتی که درد اندود گشته
تمامِ بودِ او نابود گشته
شنیدم از زبانِ گوشکِ دل
که آب از سرچشمه گل آلود گشته

*   *

دوغِ دروغ

اگرچه گنس و گیچ بویِ دود اند
نشستند و بساطی را گشودند
میانِ هاونِ بی دستۀ شان
دروغی را چه صاف و ساده سودند

*   *

خارِ چشم

ز بس بر جهلِ خود اصرار کردیم
به گردن دشمنی را بارکردیم
از آن رو خارِ چشمِ غنچه هاییم
که نامِ گلشنی را خوار کردیم

*   *

دهانِ زندگی
 

نورالله وثوق

جهلِ جلی
به بین هنگامه ا ی آهندلی را
جنونِ  جادوی جهلِ جلی را
گذارم پا به روی  هرچه فریاد
کجا  وا میگذارم   صندلی را
..........
تیشه به ریشه
زبانهاگشته همسان کلیشه
 به هرجا میروی مانند نیشه
دلم ریشه که این شهر پرآشوب
خودش را میزنه تیشه به ریشه
.......................
 دهانِ زندگی
دلم بیجای بیجا مانده اینجا
 ز بارِ ناله ازپا مانده اینجا
برای دیدنِ یک لقمه احساس
دهانِ زندگی وامانده اینجا
.................
بویِ نازِ
نبرده پی به بویِ نازِ فرهنگ
الفباشان حروفِ واژۀِ   جنگ
به  دورند از مسیرِ زندگانی
هزاروسه صدوهشتادفرسنگ
.........................
دیدار محبت
لبانش بغضِ جهلِ جنگ دارد
ز-آی-   آدمیت  ننگ دارد
نگاهِ   خسته او  مثلِ همیشه
زدیدار  محبت   ننگ دارد
.............
میدانِ  خالی
حروفِ  حلقهء  تزویرگشتیم
به پایِ    ملتی زنجیر گشتیم
به یُمنِ خُمِّ  رنگارنگِ تزویر
درین میدانِ خالی شیرگشتیم
....................
 کشاورز کویر
زسر در پای آتش تیرِ تیریم
جهنم را به هرسویی سفیریم
زفکرِ باورِ ما حاصلی نیست
کشاورز سیه روزِ کویریم
.............
کشتِ زهر
چه بااین آب وخاک وخشت کردیم
که تصویر جهان را زشت کردیم
به جز   نابودی     فردا  نبینیم
ازین زهری که اینجا کشت کردیم
..............
نسل سکوت
اسیرِ مجمعِ بادوبروتیم
به پیشِ تک تکِ اینان به توتیم
شده تاریخِ ماثبتِ سیاهی
که ماازتیرۀِ نسل سکوتیم
..................
بُرو بیا
درین میهن چه غوغایی به پاشد
که نامِ کوچکش مهمانسراشد
دگرازمیزبانی خسته گشته
وطن  دروازۀِ  بُرو بیاشد
.................
شوروشیرین
به همراه دلم کردم برآورد
هرآنچه را برایم سنگرآورد
چنان کامِ ستم راکرده شیرین
که شورش را  به شهرِمادرآورد
.................
 
پوفِ دیگران

...................
توَّرُمِ فریاد
درِ  هرخانه  گُمگُم  کرده فریاد
 رهِ  خودرا مگر  گم کرده فریاد
 ز نرخِ رُشدِ او شهری بجان است  
ز دستِ دل   توَّرُم   کرده  فریاد
..................
 
گورِآشنایی
چه باری ازدرختِ جنگ چیدیم
زشاخِ او  چه جزنیرنگ چیدیم
 پیِ  خوشنودیِ  بیگانۀ   چند
به گورِ  آشنایی  سنگ چیدیم
..................
پوفِ دیگران
چنان پوقانه درجا   باد  گشتیم
زپوفِ   دیگران  آباد  گشتیم
مُعَلَقّ  در  فضای   بردگیها
مگر    مثلِ وطن  آزادگشتیم
...............
دیوارِچین
درختِ    زندگی را  دارکردیم
به گردن   دشمنی را  بارکردیم
بر ابروی   جفا   تا  چین نیاید
به  دورِا دورِ  دل دیوار کردیم
.........................

پلنگانِ مقوایی
مریدِ   حلقه را   پیری  نمانده
صلابت را   یکی میری نمانده
پلنگانِ    مقوایی      دلیرند
که در پامیرِ  ما شیری نمانده
.............
بامِ دنیا
وطن را     بیشۀِ   بی شیربینم
په  پایِ   ناله اش   زنجیربینم
قسم بر    بامِ   دنیایِ   امیدم
 که پامیرِ مرا   دلگیر   بینم
..............
تصویری ازفرار
اگر بازوی   تزویری  وزیری
  مثالِ من   وگرنه  سر بزیری
 مروری کنِ  به تصویرِ فرارت
 به جا نِ هرچه روبه عینِ شیری
............
مُشتِ دیکتاتور
چنان دیگِ  هوس را  شوردادی
که از گندش   دلم را تور دادی
 زمامِ    گلشنِ   امیدِ   ما را
به دستِ  مُشتِ  دیکتاتور دادی
...............
سلولِ کین
به بُن بستِ هوسهاگرچه گیریم
 ولو در تک  سلولِ کین اسیریم
بیا تا   نقبِ  مردی را بکاویم
که برق ازچشمِ   استبداد گیریم
.....................

ستادِ جنایت
به  ترویجِ جفا  آنسان ستادیم
که پنداری  جنایت را ستادیم
زیُمنِ   نَشَّۀِ     ودکای آتش
صفِ  رقصانِ مستی  فسادیم
..................
 قندِکافی
چنان باخستگی  پیوند   داریم
که پرهیزاز  گلِ لبخند   داریم
زقولِ ما   بگو شکَّرلبان   را
که ما  کافّیِ کافی   قند داریم
................
 

*********

بی بخار

نورالله وثوق

نمادِسوگواری

زبوی خنده عاری گشته این دل
نمادِسوگواری گشته این دل
دلش خونین ترازهرچه اناراست
گمانم  قندهاری گشته این دل
....................
بی بخار
من وتوبی بخارِبی بخاریم
چپاول را اسیرِماندگاریم
سراپامان پُرازچرکِ سیاست
بیا تالحظۀ خودرابخاریم
.................
همسوی مردم
گرفتارِ توَهُّم گشته میهن
زرویِ نقشه ها گم گشته میهن
شده غرقِ شنای بحرِ اطلس
مگرهمسوی مردم گشته میهن
.................
بهارِ وعده برگ وبرنیاورد
سوایِ دشنه وخنجرنیاورد
خدارا ناخدایانِ سبک سَر
   سَرازسِّرشماکس درنیاورد
..................

پاتوقِ سوداگران
دلم هرسوفراری گشته یاران
قرارش بیقراری گشته یاران
چنان سوداگران را گشته پاتوق
که پاساژ تجاری گشته یاران
.........................
دنیای صلابت
مپنداری که نامِ  بی  نشانیم
به دنیای صلابت کهکشانیم
به پرس ازآنسوی مرزِ تجاوز
که خاکت رابه توبره می کشانیم
....................
دُّرِدری
سخن هایِ دلم  هوچی گری نیست
هوس پردازِکوری وکری نیست
بود آیینه دارِ گنجِ احساس
دهانم خالی ازدُّرِدری نیست
...................
خودروِجهلِ
سوارِخودروِجهلِ زمانیم
مسافرهای مرگِ بی امانیم
 دلِ طفلِ محبت راشکستیم
به حقِ پیرِپیران ناجوانیم
...............
بهارِگلسرود
فضایِ فکرِ من عاری زدوداست
تمامِ نقطه هایش صاف وسود است
به پروازِ دلت داردنویدی
که  همسازِ بهارِگلسرود است
......................
دلِ بی صاحب
اگرچه کوتلِ سنگ است اینجا
ولو پای وفا لنگ است اینجا
حضورِاین دلِ بی صاحبِ من
خدارا وه چه پُر رنگ است اینجا
..................
آستینِ دل
به اسبِ سرنوشتِ ماسواری
بتاز هرسو که صاحب اختیاری
مداری رابه پیشت پشتِ دست است
بگودرآستینِ دل چه داری

*******

******

تبار وسوسه‌ها

نورالله وثوق

تبار وسوسه‌ها

گفتی ز موجِ دغدغۀِ بی شمارِما
وزسیلِ بی ثباتیِ فکرِنزارِ ما
گفتی: " که فصلِ لاله و باران گذشته است
ما و سرشك و آه دل داغدار ما
بيزارم از تجارت بازارِ اين ديار
يك كوله بار ماتم وپا یِ فرارِ ما
آتش بس است و شعلۀِ شب تا كرانه‌ها
چندين مجوی هستی صبحِ بهار ما
نوشيدن صدا ی تبسم از آن غير
" توفان اضطراب از آن ديار ما
بر گو تبار وسوسه‌ها را كه بعد از اين
ماييم و باز نعرۀِ منصور و ار ما
باشد هزار قصۀِ ناگفتنی هنوز
ورد زبان زخمی اندا مِ دار ما
 

خیر

به این صحنه چسانت صبرِ  سَیر  است
که ناموس وطن درچنگ غیر است
سراپا    شهر     مارا شَر گرفته
تماشا میکنی    یعنی که خیر است

 

 
 خُمِّ  نیرنگ

جمودوجهلُ و جوراینجا امیرند
جنایت پیشگان ازیک خمیرند
شغالان غوطه ور درخَّمِ نیرنگ
ولی شیران  میدان سر به زیرند

   تختِ جفا    

  زخامی خویشتن راپخته گُم کرد
اسیرِزرق وبرقِ رنگِ خُم کرد
چولختی  تکیه برتختِ جفاداد
درِشادیِ شهری راپُلُم کرد
 

عینِ ماش

به هررنگُ وبه هر شکلی که باشند
جنایت پیشگان ازیک  قماشند
گهی غلتان به این سو گه به آنسو
سخن کوته که اینان  عینِ ماشند
 

پوستین چپه

نورالله وثوق

توبیخ تاریخ

بودتارِ نگاهت روده ازبیخ
بتر س از یورش توبیخ تاریخ
مراکُشتی ازین وارونه کاری
زنی گاهی به نعل وگاه بر میخ
 ---------------------
 بیشه های هوشِ

  درآغوشت گرفتی اهرمن را
به اودادی زمامِ مردوزن را
اهوراهای ایمان درکمین اند
تماشا بیشه های این وطن را
-------------------------
بی نمکها

صفارازین حوالی دور کردید
دلِ  آیینه را رنجورکردید 
نمک برزخم مردم  تاکی وچند
الا ای بی نمکها شورکردید
----------------------
 فرهنگ جنگ

نشانی کرده مارا چشم تنگت
اگرچه پای ما خورده به سنگت
 من وفرماندهی   جنگ فرهنگ   
تووبربادی      فرهنگ جنگت

---------------------
   آبیِ دل

مپنداری که لالِ جاودانیم
به موج سبزِ فردا همزبانیم
نگاهی کن به  آبیِ   دل مان
که ماآیینۀِ رنگین کمانیم
-----------------
نسلِ وجدان

شکستی عهدو پیمان را ندیدی
قیامِ سربداران را ندیدی
پیِ کوبیدنِ  دروازهءِ داد
هجومِ نسلِ وجدان را ندیدی
------------------
 بینیِ  خودبینِ

سخن ازنوبهاری میتوان  زد
سَرِ هرکوچه جاری میتوان زد
برای بینیِ  خودبینِ طوفان
زعزمِ خود مهاری میتوان زد
---------------------
پوستین چپه

ازین میهن چه خواهی بیش ازین را
زخون او چه می شویی زمین را
دمار از روزگارانت بر آرد
چنانچه چپه  پوشد پوستین را
..........................
  تزریق مرض

  مگر بالان فکر شان عوض شد
که جانی ناگهانی بی غرض شد
گمانم خار  چشم دل سراز نو
 زجان مامور تزریق مرض شد
 
 
--------------------
لنگرِجیب

تورا کردم  بسانِ سایه تعقیب
 که دستِ باطلی  در لنگرِجیب
 چه می کوشی شب وروز ازسرِصدق 
به هرسویی پیِ نشرِ اکاذیب؟
----------------------
اُجاقِ سرد

ربودیِ مُزدِ ره آوردِمارا
سر ازنو تازه کردی دردِ مارا
به دستِ بُمبِ آتشزاسپردی
تب وتابِ اُجاقِ سردِ مارا
------------------
 
 خیال ماس

وطن را مامنِ وسواس  کردند
 اسیرِ دستِ هر خناس کردند
به کنج سینه قلبِ شیر داریم
مگر مارا خیال ماس کردند
…..............................
نمادِ فتنه

چها بود این وطن اما چها گشت
پناگاه نمادِ فتنه هاگشت
الایارانِ بیدادِ جهانی
وطن بیزار ازشکل شماگشت
.............................
 راه نو

تورا یک روزجوَجَو میتوان ساخت
زخشتِ کهنه ات زَو میتوان ساخت
 اگر بستی گذارِهرچه راهست
رهی را باز ازنو میتوان ساخت
-------------------
نشهءهشیاری

مپنداری به بن بستی فتادیم
کجا درپایِ هرپستی فتادیم
کمالِ نشهءهشیاری ماست
اگر ازچشمِ بد مستی فتادیم
----------------
مارکر

 سرِ این ناکسان و حلقهءِ  دار
که مارکر  نگردد هُدّه بردار
کجاشد جاریِ فریادِ مردم
لبِ چارسوی دلها می زنم جار
--------------------
غوغای خموشی

زغوغایِ که پنهان دارد امشب
سکوتم بوی طوفان دارد امشب
بود همپای اقیانوس آرام
که فوران در گریبان دارد امشب
-----------------
حرف پنهان

خموشی بازطوفان کرده امشب
سرش را در گریبان کرده امشب
 به پرسید از زبانِ ساده ی دل
به زیر لب  چه پنهان کرده امشب 
---------------------
پیچِ وفا

بکوی آشنایی رهسپاریم
به نامردان سروکاری نداریم
برای دیدنِ دلهای عاشق
سرِ پیچِ وفادر انتظاریم
-------------------
برقِ دل

چرا خاموش وسرد وبی بخارید
چه گشته کاین همه حیران وزارید
مگر  برقِ  دلِ تان رفته امشب
که ظلمت را چنین آیینه دارید
-----------------
دوراهی تنهایی

برای هرچه دل درجا بنالم
بسان کوه آتشزابنالم
سَرِ دوراهی اندیشهِ عشق
خدارا تابکی تنهابنالم 
----------------
 تردید

زلرزه  حالتی چون بید داریم
براین ناباوران تردید داریم
نمی یابد کسی فریادِمارا
هوای چشمِ اهلِ دید داریم  
 ------------------
دره های زمزمه

نورالله وثوق

اينجا چگونه وسوسه ها عام مي شوند

آيينه‌هاي عاطفه    بد نام مي شوند

آيا    بهار گشته سترون كه هر طرف

پاييزيان  برنده به فرجام مي شوند

و ان لاله هاي زخمي دير آشناي ما

در دست باد ها زچه اعدام مي شوند

آن شيشه ها كه ساغر صبح زمانه‌اند

تاكي گروه شبزده را جام مي شوند

از دره‌هاي زمزمه‌ چيزي بجا نماند

كم كم تمام حنجره‌ها رام مي شوند

صحن هوس
 

نام ما ورد زبان سيه شب شده باز

متكلم شب و آيينه مخاطب شده باز

دير گاهي است كه از ديدن خود منفعليم

كاسه‌ي  زندگي از غصه لبالب شده باز

نيش مي رويد ازين شهر و ما بي‌خبريم

به گمانم كه زبان همه عقرب شده  باز

من به صحن هوس وسوسه‌ها سر زده‌ام

هر كه را عاطفه‌ي نيست مقرب شده باز

آه ما گرچه مقعر شده ياران چه غم است

قامت شب زدگان نيز محدب شده باز

تفنگ خالی

فضا گرفته و آغوش جاده دل تنگ است

سكوت رهرو هر كوچه‌ي پر از سنگ است

تفنگ خالی فکرٍمرا نگاهی کن

که دستِ جاغورِسربازهمدلی تنگ است
سياه كرده فضاي غرورِ سبز مرا

درفش   سرخ كسان سنبل  چه نيرنگ است

 چوناگهان به اتوبان قصه پیچیدم
زمانه گفت عجب سادهِ کج آهنگ است

بیا كه از دل پسكوچه‌ها خبر گيريم

اشاره های ترافیک شهر خون رنگ ا ست

وگر هو اي تماشاي بيشتر داری

به هوش باش که   آيينه‌ها پراز زنگ است

کلوی چند؟

گهی کور وگهی کر می تراشند

مکرر در مکرر می تراشند

نمی پرسی درین بازار آزاد

کلوی چند رهبر می تراشند

قبول خاطر

دل احساس مردم آب گشته

ازین تصویر های قاب گشته

تماشا کن چه کس پنهان ز چشمت

قبول خاطر ارباب گشته

ارباب

یکی تصویرکی را قاب کردند

مر اورا صاحب القاب کردند

غلام حلقه بر گوش هوس را

برای ملتی ارباب کردند

سیل فریاد

دل درد آورم گم گشته اینجا

زبس دنبال مردم گشته اینجا
نفسهایم میان سیل فریاد
گرفتار تلاطم گشته اینجا

پاس میهن

نه رمز کیف فکرم دیپلوماسی است

نه سیمای صدای من سیاسی است

مبادا پاس میهن را بداریم

که اینجا شهر شهر ناسپاسی است

پیه و دنبه خالی

هوا ی شرق و فکرغرب کردند

به صفری رای مارا ضرب کردند

ز پیه و دنبه خالی خالی

سر اندیشه هارا چرب کردند

انتخاب دروغین

پر فکر وطن را خواب دادند

زخونش چشم خود راآب دادند

دروغین انتخاب ملتی را

به دست حضرت ارباب دادند

ازبد بدتر

اگر خشک و اگر تر می تراشند

زبد هربار بدتر می تراشند

به هر جا چوب بی مغزی که یابند

ازو القصه رهبر می تراشند

تر دستی

به هر سر- باز رهبر می تراشند

به سربازی ما بر می تراشند

نمی بینی بر این سرهای بی سر

به تر دستی چه خوش سر می تراشند

رسم رهبری

بیا تاپرده پوشی را گزینیم

به لب مهر خموشی را گزینیم

بیاموزیم رسم رهبری را

ره میهن فروشی را گزینیم

دارالمساکین

آب و آسیاب
 
 
تشکر خانَتان آباد یاران
عطاتان برلقاتان باد یاران
شبی ازخواب برخیزید وبینید
که آب از آسیاب افتاد یاران
 

دارالمساکین

چه فریاد و چه تمکین است اینجا
نه از مهر ونه از کین است اینجا
به باطل رای  دل را می فروشیم
به حق دارالمساکین است اینجا
 

رای زنی
بنازم  آن نگاه با صفارا
که معنی کرده قاموس وفارا
صدای واژه  حرف حسابت
زده رای دل مارا نگارا
 

بیجا و بجا
 
زدم بیجا اگر حرف بجارا
کشیدم از گلیم خویش پارا
دمی با درهمی کردم فراموش
دریغا هم خودی را هم خدارا
 

درهم سرخ

به روی رویت راوی کارا
نهان را می توان کرد آشکارا
به شرط امتحان درهمی سرخ
نیابی غیر رنگ زرد مارا
 

دستان فراموشی
مپنداری که اهل خورد وبردیم
زبان را در دهان خود فشردیم
 ولیکن آبروی ملتی را
به دستان فراموشی سپردیم
 

راه وچاه
زدست این همه یاران با هوش
خط فکرم اگر چه گشته مغشوش 
به چاه افتادگان  پای خویشیم
 مرایاد و جهانی را فراموش
 
 
رگ خواب
 به هرشامی که شور آش بالاست
نشان شام درویشان همانجاست
مبین کج کج بسویم راست گویم
رگ خواب شما ازدور پیداست
 

حقه بازان

جفا را موجب ترویج ماییم

دهان وارفته های گیج ماییم

وصال حقه بازان دغل را

به هرجا مرجع تزویج ماییم

چاق چاق

میان همردیفان طا ق گشتیم
 به رندی شهره آفاق گشتیم
چنان خوردیم خون آبرورا

که چاق چاق چاق چاق گشتیم

به ستاره اچکزی  وهمه  زنان درخون تپیده سرزمینم

بلوار دلها

به ستاره اچکزی  وهمه  زنان درخون تپیده سرزمینم

زن ستیز
 

 تشنه خون

مروت را چرا باور نداری
چرا عقلی میان سر نداری
به خون هر چه زن زان تشنه گشتی
که از خود خواهر و مادر نداری


جشن آتش بس
 که گفته جشن آتش بس بگیرید
درو غین وعده ها را پس بگیرید
به من از رویش شهباز گفتیدد
نگفتم  این همه کرگس بگیرید

 

باغ سرخ وزرد
بسی  از سرخ و زرد آمار دادند
حسابی وعده گلزار دادند
سر راه نگاه شان ستادم
به جای گل بدستم خار دادند

 

از بد بد تر
زهر سو بسته هرجایی دری بود
حیارا نه سر ونه پیکری بود
فغان از دست این پیکر تراشان
که هر چه دیدم از بد بدتری بود

 

زن ستیز
مپندار ی شروشوری نداریم
به غیر شعله منشوری نداریم
 نمی پرسی چرا مازن ستیزیم
ازین افزوده تر زوری نداریم


نشانه
جدا از مرد وزن تاچند تاچند
کنی بالا به هرسو -گند تاچند
گرفتی خواهر خود را نشانه
 به  دشمن این چنین پیوند تاچند

 

 نوید نامردی
نداری غیر نامردی نویدی
زدی اتش به هر جایی رسیدی
بروی زن گشودی شعله زانرو
کزو کمزورتر کس را ندیدی

 

شرم حضور

نشستي شورشي بر پا نكردي

به رقص شعله ي پر- وا نكردي

دلا شرم حضور تو كجا شد

كه از پروانه ها - پروا نكردي

ساغر باور  

لبي از جام شادي تر نبينم

صفا در ساغر باور نبينم

ره آورد بهاران را درين باغ

به غير از غنچة پرپر نبينم

كوه بابا

اگر خرداد اگر ارديبهشت است

به چشم ما بهاران وه چه زشت است

چه سيلابي كه اينجا كوه بابا

پي ويراني دلها سرشت است

گروگان

اسير كوه و دشت ديگرانيم

زرنج نامرادي ناتوانيم

بهار ما گروگان كسان است

از آن آوارة دست خزانيم

رهگذر

بهاري در ديار ما نمانده

گلي در رهگذ ار ما نمانده

چنان پاييز ما را كرده غارت

كه نامي از بهار ما نمانده

ده مرده

سخن در بزم دل بي پرده گويم

بسان گوهر پرورده گويم

سرسبز وفا هم سنگ دار است

كه من حلاجم و ده مرده گويم

سنگر ابليس

نم غم ديده ها را كيس كرده

دل درد آشنا را خيس كرده

زتلبيسش كسي افرشته ها را

اسير سنگر ابليس كرده

بوي دود

نگاهم را درين گلخن چه سوداست

كه اينجا هر چه بيني بوي دود  است

چنان سيلي به روي باد خورده

كه رنگ چهرة نازش كبود است

درنگ

بهاران رقص رنگ تو كجا شد

نگاه شوخ و شنگ توكجا شد

نگيري از چه رو دست دلم را

كجا رفتي درنگ تو كجا شد

درخت خنده

اگر هم فكر جريان بهاريم

درخت خنده را گر برگ و باريم

چرا كابوس خواب غنچه هاييم

چرا بر جان رويا ها شراريم 

 

بوي پرواز

دلم را محرم رازي نيامد

نگاهم را هماوازي نيامد

مگر انديشه را بال و پري نيست

ز جايي بوي پروازي نيامد

فصل آمال

بهاري را پر و بالي نگشتيم

پر پرواز اقبالي نگشتيم

اگر چه از گل و سوسن سروديم

زبان فصل آمالي نگشتيم

صدای سبز

بيا تا تخم رويايي بكاريم

به كنج سينه دريايي بكاريم

بيا در دشت شبهاي خموشي

صداي سبز فردايي بكاريم

بلوار دلها

بيا تا باغ تا گلشن بكاريم

بيا تا نرگس و سوسن بكاريم

ازان ترسم كه در بلوار دلها

دوباره ريشة آهن بكاريم

 **********

 نژاد بزرگوار
 

لحظه رویش بهار من است

گلسوار شکوفه یار من است

هفت سين اميد را چيدم

گاه پایان انتظار من است

خانه‌ي سينه را تكان دادم

شادماني دل نثار من است

سوز وساز سرود سبز سحر

سنبل سوژه‌ي سه تار من است

از نژاد بزرگوار دلم

عشق از ريشه و تبار من است

قامت سرفراز نوروزي

سايه‌ي موج رنگ و بار من است
 

*******

 تاراج بهارستان

ضمير خسته

نگاه سبز ايماني كجا شد

ضمير خسته را جاني كجا شد

اسیر یورش طوفان سرخیم 

هواخواه بهاراني كجا شد

زمینگیر

بجان پرورده ي فصل خزان را

زدي آتش بهار آشيان را

زمينگير جهاني ناله گشتي

چرا از ياد بردي آسمان را

كار آتش

دوباره كار آتش سر گرفته

 پرستو آشيانش درگرفته

دفتر ناز

پرستو جان بهاران را چه كردي

اميد باغ و باران را چه كردي

كجا شد فصل سبز دفتر ناز

كتاب عشق ياران را چه كردي

عشق آشنا

بدا نای نوایم را شکستند 

دل عشق آشنايم را شكستند 

چسان پرواز را از سر بگيرم

پر و بال صدايم را شكستند 

زنده رود

صدايم گر چه از ريشه كبود است

مرا با دل سر گفت و شنود است

الا اي مطرب چشم خيالم

مقام ما كنار زنده رود است

بهارستان

بيا جانا به مرگ جان بگرييم

به تاراج بهارستان بگرييم

خزان را تا بكي همداستانيم

بهاري شو كه تا باران بگرييم

معماي جهان

درخت آرزوها بر نياورد

بهاري ميوه ي نو بر نياورد

گمان من معماي جهانيم

ازين جدول كسي سردرنياورد

انفجار انتحاری 

هواي آرزوهايم بهاري است

به پاييزان مرا ناسازگاري است

براي انفجار هر چه درد است

دل وامانده ي من انتحاري است

سيه پوش

دوباره مثل اول سوگواريم

سيه پوش صداي نو بهاريم

نمي گفتم كه اي همزاد لاله

ميان شوره زاران دل نكاريم

قبله ي باور

بهاري را كسي ياور نيامد

كسي از قبله ي باور نيامد

براي انتقام هستي عشق

صدايي از قبيله درنيامد

******

سفره نوروز

 

  
سلطة نيرنگ

به شهر ما هوس ايينه دار است

بهار عاشقان بي برگ و بار است

به دور سلطة نيرنگ پاييز

کجا جولانگه فصل بهار است

دست دل

هزاران سربصحرا مي گذارند

مرا ياران چه تنها مي گذارند

غم اين دسته گلها را خدا را

بروي دست دل وا مي گذارند



دشت ليلي

نشد هرگز بهاري همدم ما

دريغ از انتظار پيهم ما

به قدر دشت ليلي ناله دارد

قفسهاي قناري غم ما





سفره نوروز

قد احساس دل فرش زمين است

بخون رنگين بهار نازنين است

مگر از سفره نوروز گيتي

تمام سهم شهر ما همين است


صفاي مستي

شكوفا باد فصل آرزوتان

بهار خير و خوبي روبروتان

صفاي مستي صهباي نوروز

جهان تاباد بادا در سبوتان


فضاي سبز

بهار ناي و نوش ما كجا شد

فرايند خروش ما كجا شد

بپرس از دلبران موطلايي

فضاي سبز هوش ما كجا شد



گوشة چشم

سرود لاله ها را سر نكردند

بهاران را مگر باور نكردند

به پيش ديده شان گلشني سوخت

چرا يك گوشه چشمي تر نكردند


حريم سبز

دو رهبين را ز مستي خيره كردند

به صبح ناز شب را چيره كردند

حرام اين حرامي ها كه از نو

حريم سبز ما را تيره كردند



پاي درد

سواري در دل دشت و دمن نيست

كسي هم سنگ پاي درد من نيست

نسيمي برنخيزد از نگاهي

مگر بويي به دامان چمن نيست

رويش آواز

دريغا پرپر پرواز ما سوخت

صدايش رويش آواز ما سوخت

زطرح كينه ويروس دوران

سراپا آشيان ناز ما سوخت


ويروس جفا

عقابان وا دريغا سر بزير اند

زرنگ زندگاني سير سيراند

به ويروس جفا آلوده گشتند

به اوج آسمان غم اسيرند

بهار بلخ

كه مي گويد بپاييزي در آميز

دلا با صبح گل خيزي در آميز

بهار بلخ را تا زنده سازي

بيا با شمس تبريزي در آميز



صداي سبز

صداي سبز باران را شكستند

دل باغ و بهاران را شكستند

به بين بر ساية غمگين چشمم

كه جام نور ايمان را شكستند

نورالله وثوق

 گلوی انتظار-هدیه نوروزی
 

مريد بهاران

از ما به ا بر و باد و بهاران سلام با د

بر قوم و بر قبيله‌ي باران سلام باد

بر شبنم و شكوفه و بر شاهد نشاط

بر سر دبير خيل هزاران سلام باد

نو روز را بهينه سخنگوي نو بهار

بر این سفير سلسله داران سلام باد

بر همسر نسيم سحر سرو سر فراز

بر آن بلند قامت دوران سلام باد

بر هر كه دل زدور زمستان بريده است

بر هر كه شد مريد بهاران سلام باد


 گلوی انتظار-هدیه نوروزی


 

هوای گندم

هوای دیدن گندم کن ای ابر

دمی فکری به این مردم کن ای ابر

اگر اشکی به چشم خود نداری

ازینجا گور خود را گم کن ای ابر

گلوی انتظار

دل باغ دیارم پاره گشته

بسان سال پارم پاره گشته

کجا رفتی بیا نوروز برگرد

گلوی انتظارم پاره گشته

همپای موج

نه از ساحل نه از در یا سخن گو

نه از ژ رفای ناپیدا سخن گو

بیا همپای موج زندگی شو

ز رنگ رویش فردا سخن گو

اطلس احساس

چرا از کوی دل پا می کشی باز

چرا پا را زدریا می کشی باز

چرا بر اطلس احساس مردم

به آسانی چلیپا می کشی باز

گوش لاله

صدای نور گرچه نرم خیز است

سپیدی با سیاهی در ستیز است

سحر سوسن به گوش لاله می گفت

تما شاکن که دشمن در گریز است

دجله ی شب

سحر رنگ صدای تو کجاشد

نشان جای پای تو کجاشد

شدم غرق غروب دجله ی شب

طلوع جانفزا ی تو کجاشد

آبی از یک جو

چرا ما آبی از یک جو نگردیم

چرا همباور و هم خو نگردیم

که می گوید که خون هم بریزیم

چرا با کینه رو در رو نگردیم

عرش دل

درین صحرا هوای تازه رویان

هوسهای بلند آوازه رویان

نسیمی را ز عرش دل به دست آ ر

بروی هر در و دروازه رویان

لرزه خیز

اگر چه دیده ها مان تیز تیز است

طنین هرنگاهی لرزه خیز است

مگر آتش گرفته گلشنی را

که احساس بهاران اشک ریز است

صدای سبز

نشاط سر و و شور یا سمن شو

سرود نرگس و یاس و سمن شو

دمی از دره ی دی سر برآور

صدای سبز احساس دمن شو

تخم آتش

اگر ما تشنه ای فصل بهاریم

چنانچه همصدای برگ وباریم

بیا تا درمیان مزرع عشق

صدای تخم آتش را نکاریم

بلای جان

عمق انفجار

زچشم زندگی خود را نهان داشت

ز بار خرمن     آتش نشان داشت

به عمق   انفجارش خیره گشتم

کمر بندی  زباروت کسان داشت

باد جنگ

به دست کودکیها  سنگ دادیم

جوانی را به باد جنگ  دادیم

دل صد پاره  تقویم خودرا

زخون نا امیدی رنگ دادیم

بلای جان فردا

سیاهی را   صف آرا    گشتی آخر

بسا    همسایه آسا    گشتی آخر

سحر را    با دو دستت سر بریدی

بلای      جان    فردا   گشتی آخر

نقش شیطان

پیام    جنگ      آهنگ شما گشت

تسلی بخش  نیرنگ شما گشت

الا   بازیگران       نقش     شیطان

خدا بیزار     از رنگ   شما   گشت

آتش به خرمن

کجا با خویش و با من بودی عمری

همش آتش به خرمن بودی عمری

به مرزی      هر جنونی جا گرفتی

بلا گردان دشمن      بودی عمری

انفجار جنون

به ساز      هرصدایی  سازگاری

جهنم را      بجان      آتش بیاری

ز بس   ازخوی دشمن بو گرفتی

صدای    انفجا ر         این دیاری

…...............................

مکروب ساری

تورا      غافل ز دل  کرده تعصب

دو پایت را     به   گلکرده تعصب

ازان      مکروب ساری هوس را

به جانت     منتقل  کرده تعصب

…..............................

بوف کور

تعصب بوف کورت سازد ای دل

ز آبادی به دور ت سازد ای دل

میان    خنده بازار        حریفان

تماشاکن چه جورت سازد ای دل

....................................

مهره های رنگین

چه رنگین مهره ها چیده تعصب

به  هر جایی جدا  چیده تعصب

شدم یک لحظه غافل از دل خویش

به گورم   سنگها   چیده تعصب

...................................

جهل مرکب

تن عشق مرا  تب گشتی ای دل

بلای  جان مکتب   گشتی ای دل

نگشتی  هم کلاس  درس عرفان

مگر  جهل مرکب   گشتی ای دل

…..................................

مشق شب

مپنداری       که من مکتب گریزم

من از    جریان مشق شب گریزم

هنوزم   در میان سینه شوریست

که از   شبهای    بی یارب گریزم

.......................................

دریشی پوش

هوس پرورده اغیارگشتیم

بجان مردم خود مار گشتیم

دریشی پوش شهر دیگرانیم

به شهر خویش بی شلوار گشتیم

چپن واره

بنازم چشم مستت را وطندار

به پا کردی برای دیده ها دار

به رستورا ن  فکرت رونهادیم

چپن واره بجان مازدی یار

زبان گنگی

مرا کشته زبان گنگی تان

فسردم از غم بی پنگی تان

شده بازیچه دست سیاست

چپنداران  ! کلاه و لنگی تان

 
..............
تنفس مصنوعی
.............
سوژه ناب

به شهر ما صفا بابی ندارد

بهار اینجا تب وتابی ندارد

سخنگوی صدای سبز نوروز

گمانم سوژه نابی ندارد
…................................

محملباف

سخن از پشت کوه قاف تاچند

ز سیمرغ تماشا لاف تاچند

بیا تا مخملی فکری ببافیم

الا ای دیده محملباف تاچند
….......................................

دستهای بالا

کسی اینجا رهش را گم نکرده

هوای دیدن مردم نکرده

اسیران !دستها مان رفته بالا

چرا تسلیم شاخ و دم نکرده؟
...............................

تنفس مصنوعی

نهادی نامی از خود یادگارا

سپردی در کف آتش فضارا

به بین در پنجه اکسیجن غیر

تنفسهای مصنوعی ما را
…......................................

تفنگ وقلم

هواها را کمی کم می توان ساخت

خودم را شکل آدم می توان ساخت

ز صد جا پرس و جو کردم یکی گفت

تفنگم را قلم هم می توان ساخت
…........................................

ریا و کبریا

چرا یارا نبینی کبریارا

رهاکن این همه کبر وریارا

تورا اسب غرورت می کند پی

فراموشت مبادا همدیارا
…...............................

گوش حیا

چه می پرسی چها را پنبه کردیم

دل گوش حیا را پنبه کردیم

نبافیدیم و لافیدیم عمری

تمام رشته هارا پنبه کردیم
…...................................

لنگ وسنگ

به هر رنگی پیام جنگ تا چند

سر سازش به هر نیرنگ تا چند

برای پای لنگ مهربانان

میان سینه کوه سنگ تا چند
...................................

شما ومن

شما گشتم هوای من ندارم

همه جانم غبار تن ندارم

میان سینه ها تان جا گرفتم

که می گوید که من میهن ندارم
…..............................

رگ آسایش

رگی آسایشی در تن ندارم

من آن موجم که آسودن ندارم

زخو د رفتم بسا تا آنسوی دل

سر ماندن به جایی من ندارم
…................................

فلتر رایانه

بیا ارزی به هر باور گذاریم

بروی بالش دل سر گذاریم

دهان آسمان را مهر تاچند

چرارا یانه را فلتر گذاریم
......................

دست پاییز


چه کس مارا هماواز هوس کرد

به رنگ ننگ ظلمت همنفس کرد

گمان من که آخر دست پاییز

بهاری را گرفت و در قفس کرد
...................................
طلاهای حرم

به آرامی ارم را می فروشند
بهشت مغتنم را می فروشند
نگاهی کن به این قبله نشینان
طلاهای حرم را می فروشند
..........................................
سلطه ی نیرنگ

به شهرما هوس آیینه دار است
بهار عاشقان بی برگ وبار است
به دور سلطه ی نیرنگ پاییز
کجا جولانگهی فصل بهار است
…........................................
دلبران موطلایی

بهار نای و نوش ما کجا شد

فرایند خروش ما کجا شد

بپرس از دلبران مو طلایی

فضای سبز هوش ما کجا شد
…...................................

بهاربلخ



که می گوید به پاییزی در آمیز

دلا با صبح گلخیزی در آمیز

بهار بلخ را تا زنده سازی

بیا با شمس تبریزی در آمیز
…....................................

ژرفای فریاد

دل خارای اینان سنگ سنگ است

هوای کینه هاشان رنگ رنگ است

بیا ژ رفا ی فریاد مرا بین

که دریا باز در کام نهنگ است
…..........................................

آیینه داران

سرود سینه چاکا ن بهارید

نوای فصل گرم انتظارید

قلمداران قسم بر قامت عشق

قیامت را شما آیینه دارید
….......................................

صدای سپید

شب است اما صدای من سپید است

جهان را نغمه پرداز نوید است

سر سبز شما بادا سلامت

زبان سرخ من هردم شهید است
….......................................
همفکر چشم

ازانرو رنگ شادی را ندیدی

که در دکان دل گوهر نچیدی

در آ بازار بلخ عاشقان بین

اگر همفکر چشم بو سعیدی
….....................................

دریای دید

دلم پیش محبت رو سپید است

دلم آیینه ی دریای دید است

گذاری کن به کوی خانقاهش

که بازار سماع بایزید است
….......................................

ستاد آرزو

مزن آتش ستاد آرزورا

بگیر از فتنه داد آرزورا

بیا ای همنفس تا زنده سازیم

نهاد زنده یاد آرزورا

….................................

دورادور فردا

سراغ فصل رویارا گرفتند

سر راه تماشا را گرفتند

سحر برخیز تا سنگر بگیریم
که دورا دور فردا را گرفتند

….........................

نورالله وثوق

26/1/2009

wosuq@hotmail.com

پانوشت

1-دیگ چینی
نمادی ازشکنندگی

2-دیگچینی
معاون ریس جمهورسا بق امریکا

زار زیتون
 

چرای چین

سیاست  -دیگ چینی- گشته اینجا
شکستش نقطه .....چینی گشته اینجا
چرای چین چنان بر چانه ی اوست
که همچون - دیگ چینی گشته اینجا

...................

پوشش آمار

زبس از کشته ها انبار گشتیم


برون از پوشش آمار گشتیم


دوصد ره در نوار غزه هرشب


خروش ناله را تکرار گشتیم


............................


بانک خون


شکست سهمداران جنونیم


تجلی جمال بانک خونیم


جهانی را جلودار نجاتیم


جدا از جلوه های چند و چونیم


......................


همصدا باحلقوم کودکان هلوکاست غزه

یورش یورو نیوز

 
خبر ازیورش یورو نیوز است
شب تار فلسطین روز روز است
ز بمبا ران ا حساس - لیئونی
بهار خنده از هر سو بروز است
..........................

برج خاکستر

 
دلی را دست وپا وسر نیابی
برای بال هوشی پر نیابی
اگر گردی تمام کوچه هارا
به غیر برج خاکستر نیابی
........................
کیفیت تصویر

 
چه جویی رنج بی تقصیر مارا
صدای درد عالمگیر ما را
دمی در خرمن سیمای آتش
ببین کیفیت تصویر ما را
........................

همزاد

 
به جز آتش کسی همزاد مانیست
وگر باشد گمانم یاد ما نیست
الا بشقاب ها ی ماهواره
نصیب تان به جز فریاد ما نیست
.............................

زار زیتون

 
شکار شعله ی سیار گشتیم
زهر سویی گلوله بار گشتیم
چنان آتش به زیتون زار مارفت
که بر یک دانه زیتون زار گشتیم
.............................

بحران فریاد

 
زبس بر دوش آتش بار گشتیم
مسلسلهای آتشبار گشتیم
کنون در سنگر بحران فریاد
غبار دیده ی اغیار گشتیم
..........................

خط باور

 
زبس رایانه ها را سر کشیدم
به رای خود خط باور کشیدم
پیامک های خونین راچو دیدم
به روی دیده ام خنجرکشیدم
.....................

گهواره هاو مهواره ها

 
کجا کردی صدای چاره هارا
تما شا تا بکی خمپاره هارا
به روی آتش رگبار بستند
زگهواره دل مهواره ها را
....................
صورت خمپاره ای

 
تمام صورتش خمپاره ای بود
دلش تا نا کجا آواره ای بود
به خون آغشته دیدم کودکش را
اگرچه روی او مهواره ی بود
.........................

شاعر هتاک

 
درون رگ رگ هر تا ک گشتم
ازانرو شاعر هتاک گشتم
ندیدم همصدای باورم را
به هر وبلاک و هر پالتاک گشتم

 ........................

بوش یا اوبا ما؟
در ی  مهری ز جایی  وا نبوده
نه  ما  با او  نه او  با ما نبوده
توگفتی غزه را از- بوش- بشناس
نه می پرسی که «اوبا ما» نبوده؟
..........................
احساس بهاران

زبس رنگ جفاها  تیز تیز است
طنین هر نگاهی لرزه خیز است
مگر  آتش گرفته   گلشنی   را
که احساس   بهاران  اشک ریز است
.............................
توفان آه

غم من رنگ دوران را عوض کرد
لباس   نوبها ران را عوض کرد
به بین  طوفان آهم را که امشب
مسیر باد وباران را عوض کرد
.................................
سکوت رنگین

ز هرسو بوی  سنگ آید بگوشم
نفیر  جنگ  جنگ  آید بگوشم
صدای بی صدایی ها مرا کشت
سکوت رنگ رنگ آید بگوشم
..........................
دورا دو ر  تمدن

به قعر  اطلس هر غور گشتیم
تمدن   را چه دورا دور گشتیم
به جز شور و شری شوری ر ندیدیم
ا سیر   موجها ی  جو ر گشتیم
......................
پرپر

شب غم خیمه گستر گشته هر سو
جهان همدست خنجر گشته هرسو
به هر شهری سراغ آرزویی است
میان  کوچه  پرپر گشته هر سو
.............................
 دست آتش

نه شور شورشی پرواز اینجا
نه مرغی تشنه ی  آواز اینجا
فضای    آرزو در دست آتش
قیامت  گشته یا ران با ز اینجا
.........................
قطب شب

بهار  همدلی را ارمغان نیست
امید برگ وباری در میان نیست
درین  قطب  شب نا با وری ها
طلوع  آفتابی  را زبان نیست؟
.......................
صدای پای درد

رخ باغ وچمن از غصه زرد است
هوای  فصل دلها سرد سرد است
میا ن   کوچه باغ   آ رزوها
به هر گوشه صدای پای درد است
.......................
چارسو

درون  سینه ها  آهی نبینم
جهانی را  دل آگاهی نبینم
زبس آتش گرفته چارسورا
بسوی زندگی راهی نبینم 
....................
تماشاچی

میان تان یکی درد آشنا نیست؟
دل خونین ما را همنوا نیست؟
تما شاچی  درد ما جهانی است
نمی بینی که اینجا جای پا نیست
...........................
ابرهای بی باران

چرا ای ابرها باران نگشتید
به درد تشنگی درمان نگشتید
مگر آز  آ سمان  دیگرانید
که بر این سرزمین  گریان نگشتید
.........................
تصویر نگاه

زبانم در دهن آتش گرفته
قلم در دست من آتش گرفته
ز تصویر نگاه خفته در خون
بجانم   پیرهن  آتش گرفته
....................
زبان آه

کسی  لحن  نگاهم  را نداند
زبان    گنگ  آهم  را نداند
چنان در دشت غم سر گشته گشتم
که  حتی دیده    راهم را نداند



نورالله وثوق
15-1-09

wosuq@hotmail.com
1یورونیوز-- شبکه ی خبری اروپا
2 لیونی-خانم لیفنی وزیر خارجه اسرائیل
3 ماهواره ومهواره- نمای چهره ی چون ماه در خون خفته ی کودکان غزه برروی ماهواره هاا