سمیع رفیع  

مــــطلا کن ز انوار ِ محمـــــــــد

مسیحا کن به دیدار ِ محمــــــــــد

مثنوي

مناجات 

خــــدايا عاشـــقم عاشق ترم كن ... بزن آتش تنم خـــاكســــترم كن

ز قيد دو جـــهان آزاد گــــــردان ... همان تعمير جان آباد گــــــردان

دلي ده كاندران جاي ِ تــــو باشد ... فضاي ســـــينه ماواي ِ تو باشد

مــن ِ ديـــــوانه را ديوانه تر كن ... مرا از خوب و بد بيگانه تر كن

چنان پيچيده ام درخويش يارب ... كه ازخود گشته ام دل ريش يارب

به اين خونين جـگر نظارهء كن ... علاج زخم دل را چـــــــارهء كن

به يك ديدار نادانم بگـــــــــردان ... قباي مي فروشــــانم بگــــردان

ز شيخ و خرقه پوشان دور سازم ... به بزم باده نوشــان نور سازم

مــُـــطلا كن ز انــوار محـــــــمد ... مســــيحا كن به ديدار محــــــمد

بحق جمع و جوش ِ عــــارفانت ... به آهنگ و سروش ِ عاشــقانت

شراب مســــتي ام از مثنوي ده ... نوا و ناي من از مولـــــــوي ده

به نور شمس آبادم بگــــــردان ... سرا پا شور و فريادم بگـــردان

به معني خاك پاي بيـــــــدلم كن ... لسان الغيب را نقش دلـــــــم كن

به عرفان ســـنايي سيرتم بخش ... ز الطاف بهـــــايي غيرتم بخش

بده از حكمت ســـــــــينا دوايي ... بكن اين چشم را بينا شـــــــفايي

مــــــــــرا از بادهء خيام جامي ... ز ســــــــعدي مرد نيكو نام كامي

ز مشك و عود عطارم دو دودي ... براي روح بيــمارم چه ســــودي

نديم خواجهء انصــــــــــار باشم ... الهي نامــــــــه اش را يار باشم

ز هســــــــتي بادهء نابي بگيرم ... ز آغـــــــوش تو مهتابي بگيرم

محبت را زبان گفتـــــگو نيست ... سراغ دل گــرفتن جستجو نيست

خراب عشـــــــق را دفتر نباشد ... بجز ســـــوداي تو در سر نباشد

بداغ انتظارت ســــــــوختم من ... براه ات چشم خود را دوختم من