عزیز آریانفر

 طرحی؛ برای برونرفت از بن بست خونبار کنونی در افغانستان

برگزاری کنفرانس بین المللی صلح، اعلام حکومت نظامی

و برگزاری لویه جرگه اضطراریزیر نظر سازمان ملل متحد

 با به بن بست کشیده شدن و ناکامی انتخابات به دلیل تخلفات و تقلبات و دستبردهای سازمانیافته و مهندسی شده گسترده در آن و به پایان رسیدن دوره حکومت کنونی، افغانستان پا به مرحله تازه یی از بحران های سر درگم و چند لایه سیاسی، اجتماعی و امنیتی گذارده است و آبستن چالش ها و رویدادهای پیش بینی ناپذیری گردیده است که نه تنها آن را با بحران عدم مشروعیت پس از انتخابات رو به رو می گرداند، بل آینده صلح، ثبات و امنیت در کشور و سراسر منطقه را زیر سوال می برد.  

روشن است دولتی که از بطن این انتخابات غیر دموکراتیک پا به میدان بگذارد، با توجه به تقلبی بودن و نامشروع بودن، نمی تواند مورد پذیرش لایه های گسترده باشندگان افغانستان و افکار عامه جهانی قرار گیرد. از سوی دیگر، خطر راه افتادن یک انقلاب رنگی و فراختر شدن شگاف های تنش های تباری، زبانی و آیینی در افغانستان که وحدت ملی این کشور را به شدت تهدید می کند، از هر موقع دیگر بیشتر گردیده است که می تواند کشور را در اوضاع به اوج رسیدن نبردهای اعلام ناشده پنهانی سازمان های بزرگ استخباراتی جهان در زنجیره یی از ناآرامی های خونین برگشت ناپذیر  بکشاند.  

 از این رو، تنها راهی که برای برقراری صلح و ثبات در کشور و جلوگیری از روان شدن رودباری از خون باشندگان بیگناه و بینوای این سرزمین سوخته و ویران می ماند، مداخله سازنده مجامع بین المللی به رهبری سازمان ملل متحد است. 

برای برون رفتن از حالت ناگوار و نا به هنجار کنونی و دستیابی به صلح پایدار و ثبات در افغانستان، بایسته است تا:

1-    هر چه عاجل تر کنفرانسی زیر نظر سازمان ملل متحد با اشتراک کشورهای همسایه؛ هند، ترکیه، عربستان، چین، قزاقستان، روسیه، جامعه اروپایی، انگلستان، جاپان، کوریا و ایالات متحده امریکا، سازمان های ناتو و شانگهای (بدون اشتراک دولت افغانستان) در یکی از شهرهای پاریس، دهلی یا دبی برگزار گردد و در این کنفرانس مسایل زیر به بررسی گرفته شود:

-       اعلام افغانستان به عنوان یک کشور بی طرف

-        دادن تضمین از سوی اشتراک کنندگان مبنی بر عدم بهره گیری از افغانستان به عنوان تخته خیز علیه کشورهای دیگر

-       پایان دادن به رویارویی های جهانی در افغانستان که این کشور را به میدان جنگ اعلام ناشده سازمان های استخباراتی کشورهای مخاصم مبدل گردانیده است.

-       مشارکت راستین سایر سازمان های جهانی مانند سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی، سیکا و شانگهای... در روند تامین امنیت، صلح و ثبات در افغانستان و پایان دادن به انحصار ناتو در مبارزه با تروریزم و مواد مخدر و تامین امنیت.

2-   استقرار یک حکومت نظامی برای مدت تا سه ماه الی برگزاری لویه جرگه اضطراری

3-   برگزاری هر چه سریع لویه جرگه اضطراری با مشارکت شخصیت های ملی داخل و شخصیت های ملی افغان های باشنده خارج، به منظور:

-       بازنگری در قانون اساسی ناکارآمد و ناقص کنونی

-       تعویض نظام ناکام ریاستی کنونی به نظام نیمه ریاستی با آوردن کرسی صدرات در آن

-       انتخابی ساختن ارگان های محلی قدرت

-       روی کار آوردن یک دولت موقت فراگیر کارا و پذیرا برای مردم افغانستان با توجه به اصل شایسته سالاری متشکل از شخصیت های متخصص و نیک نام ملی برای یک تا سه سال- الی فراهم شدن اوضاع برای برگزاری یک انتخابات دمکراتیک و آزاد.

4-     ایجاد اردو و پلیس دارای انگیزه و توانایی پیشبرد نبرد بی امان با طالبان و تروریزم بین المللی و افغانی ساختن تدریجی بحران نظامی کشور. 

امیدوارم شخصیت های آگاه علمی، فرهنگی و سیاسی و اندیشمندان کشور در داخل و خارج، موضوع مطرح شده را که شاید یگانه راه برونرفت از بحران در کشور باشد، جدا ارزیابی نموده و دیدگاه ها، پیشنهادها و ملاحظات خویش را در زمینه ابراز دارند.

 با درود و سپاس