پرستو، بی مهریار شد

شهباز ایرج

یکی از خبرهای ناخوش چهارشنبه این هفته که باور کردنش را خیلی ها دشوار می یافتند، خبر درگذشت رحیم مهریار بود.

او پنجاه و چهار ساله بود و شمار آهنگ هایی که به یادگار گذاشت تقریبا سه برابر سالهای زندگی اش بود.

رحیم مهریار و همسرش پرستو در سیزدهم جنوری ۲۰۰۶ میلادی فردای شبی که کنسرت به یاد ماندنی ای در لندن اجرا کردند، به بخش افغان بی بی سی آمدند و در یک برنامه ی زنده بی بی سی استدیوی شماره هفت شرکت کردند.

زنده یاد مهریار در پاسخ به سوال شنونده ای که پرسیده بود آیا خانواده های این دو آوازخوان با پیشه ای که در پیش گرفته اند سر ناسازگاری نداشتند چنین پاسخ داده بود:

"ما به دو خانواده بسیار سنتی و متعصب متعلق بودیم در زمانی که ما به آواز خوانی آغاز کردیم، روی آوردن به این کاردشوار بود، اما ما ( من و پرستو) به دلیل علاقه ای که به آواز خوانی داشتیم این راه را علی رغم سختی ها و مخالفت ها ادامه دادیم".

رحیم مهریار به دنبال گسترش جنگ و نا آرامی در کشورش، افغانستان را ترک کرد و بیست سال آخر عمر خود را در آلمان زیست.

مسحور جمال آواز خوان و آهنگساز برجسته افغان که روز گاری در کابل گروه موسیقی آماتور را بنیاد نهاده بود و خود در کنار تدریس ادبیات فارسی در لیسه/ دبیرستان حبیبه ریاست آن ر را به عهده داشت، در میان شاگردانش رحیم مهریار را و احمد مرید را شایسته ی آوازخوانی یافت.

مسحور جمال در ۱۳ سال اخیر در هلند بسر برده است، خبر مرگ شاگردش را زمانی شنید که می خواستیم نظرش را در مورد مهریار و کارهایش بپرسیم.

مرگ اورا به همسر عزیزش فرزندانش و همه هنر دوستان تسلیت می گویم، بهرحال وقتی در حبیبیه معلم بودم، وظیفه من این بود که استعداد های جوان را کشف کرده و آنها را کمک کند. رحیم مهریار را به دلیل استعدادی که داشت، دعوت کردم تا به آرکستر حبیبیه بپیوندد. گاهی خودم برایش آهنگ می ساختم و خلاصه آهسته آهسته این را راه ادامه داد تا سرانجام هنرمند محبوبی شد.

جامعه ی هنرمندان افغان درگذشت نابهنگام رحیم مهریار را ضایعه بزرگ هنری می داند، عبدالوهاب مددی آواز خوان و نویسنده ی کتاب سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان اورا بهترین غزلخوان افغانستان می داند.

هارون یوسفی که تا همین یکی دو ماه پیش گرداننده ی برنامه های تفریحی بی بی سی در بخش افغان بود، سالهای آموزش در لیسه حبیبه و سابقه ی آشنایی اش با رحیم مهریار در آنجا را به یاد می آورد:" در سال ۱۳۴۸ خورشیدی اداره ای به نام بخش موسیقی در وزارت فرهنگ افغانستان تاسیس شد، این اداره به راه اندازی آرکسترهای موسیقی کمک کرد، سومین آرکستر را مسحور جمال در لیسه حبیبیه ایجاد کرد و در همان سال بود که اولین آهنگ های رحیم مهریار از رادیو افغانستان پخش شد. رحیم مهریار صدای منحصر به فرد داشت، انسانی خیلی مودب و با وقاری بود".

رحیم مهریار از ۱۲ سالگی به آواز خوانی روی آورده بود و نزدیک به سی سال آواز خوانی کرد که حاصل آن نزدیک به ۱۵۰ آهنگ بود.

او در یک سال اخیر به بیماری سرطان مبتلا شده بود اما امید به بهبود را تا آخرین روزهای حیات از دست نمی داد.

در یکی از آخرین تماس های تلفنی که با همکاران بی بی سی داشت. از بستر بیماری در شفاخانه ای در آلمان گفته بود، وقتی خوب شد به سرزمین و زادگاه خویش خواهد رفت و مدتی غبار غربت را از چهره ی روزگار خویش خواهد زدود. اما تقدیر چنین رقم نخورده بود.