باز سُرنای بهــار از نای کابل  می رسد

آتشی از هرکرانه  جای بلبل می رسد

چیغ مُلا تحت شورا  زیر ارگ، زیر  چپن

مرگ زن شیر و شکر با یک تعامل می رسد

فاژه ها مستند بر لبهای ما مثل عسل

واژه ها تلخ و تباهی با تجاهل می رسد

هر کسی خُرخُر زنان غلتیده بر برج بلند 

از درون سینه ها  طبل تقابل  می رسد

آندم  از پیزار و لنگی موج غفلت می وزید 

ایندم از فیض دریشی هی تغافل می رسد

در میان  صد بلاد و صد بلا  در مانده ایم

هر طرف  میلاد و  آواز  چپاول می رسد

شانه ات  از تاریکی ترسیده اما  ری نزن

از چراغ  سوته ها جشن تحمل می رسد

                                     حمیدالله حسن زاده

            20 مارچ   2012