افشاگریِ تکان‌دهنده‌ی ویلکرسون: جنگ در افغانستان برای پنجاه‌سال دیگر برنامه‌ریزی شده است!

ادامه‌ی جنگ افغانستان تا پنجاه سال دیگر

در پایان سال ۲۰۱۵ سرهنگ لاورنس ویلکرسون از افسران بازنشسته امریکا در برنامه تلویزیونی خانم ابی مارتین تحت نام « پروندۀ امپراتورها» در امریکا سخن جالبی بر زبان آورد که رسانه های افغانستان متوجه آن نشدند.
ویلکرسون اظهار داشت که افغانستان یک جایزۀ جئوستراتیژیک و اقتصادی است و غرب به هیج وجه، حاضر به ترک افغانستان نخواهد شد. وی معتقد است که امریکا متناسب به نیاز های اساسی و بسیار مهم استراتیژیک، کماکان در افغانستان درگیر خواهد ماند.
وی از حضور نیم قرنه امریکا در افغانستان سخن گفت: « جنگ در افغانستان تغییر کرده، بیش ازین بحث برسر القاعده نیست و بحث طالبان هم زیاد مطرح نیست. مسأله درباره چین وروسیه، در بارۀ اقلیت عمدتاً مسلمان روسیه، در بارۀ پاکستان، در بارۀ ایران، در بارۀ سوریه وعراق؛ درباره این که آیا کردستان ظهورخواهد کرد یا نه؛ و در نهایت، به خاطر نفت، آب، و در مجموع، انرژی است.»
درحالی که بسیاری از کشور های غربی باورمند اند که جنگ در افغانستان عمدتا نبرد علیه تروریزم است، افشاگری آقای ویلکرسون، دارای اهمیت است.
واقعیت این است که مداخله در افغانستان درسال ۲۰۰۱ چندان چیزی در برابر تروریزم انجام نداد؛ اما در عرصه جئوپلتیک و گسترش اقتصاد کار های زیادی انجام گرفت. ویلکرسون مدعی شد که شواهد نشان دهنده آن است که جنگ افغانستان حداقل ماه ها قبل از حوادث ۹/۱۱ برنامه ریزی شده بود.
بی بی سی گزارش داد که در هجده سپتامبر ۲۰۰۱ یکی از مقامات وزارت خارجه پاکستان گفت که مقامات امریکایی در ماه جولای گفته بودند که ظرف ماه های آینده به افغانستان حمله خواهند کرد. یک گزارش منتشر شده از سوی کمیته تحقیق بین الاحزاب ( دموکرات و جمهوری خواه) در سال ۲۰۰۴ می گوید که اداره جورج بوش تاکید کرده بود که قبل از حوادث نه و یازده سپتامبر ۲۰۰۱ حمله بر افغانستان را شروع کند.
بعد ازآن، کشورهای غربی، دلایل موجه و کاملی برای حمله و اشغال افغانستان و همچنان گسترش جنگ علیه تروریزم در سطح جهان در اختیار داشتند.

ویلکرسون می گوید که نگاهی به نقشه، اهمیت جغرافیایی افغانستان را به مثابه منطقه یی بین ایران، چین، پاکستان و جمهوری های آسیای میانه آشکار می کند. ویلکرسون تاکید دارد که حضور نظامی امریکا در افغانستان بر زمینه واقعیت های منطقه به خصوص در رابطه با چین، ایران و روسیه استوار است. درست مانند دوره بازی بزرگ در قرون پیشین، افغانستان و آسیای میانه، درسالیان آینده میدان رقابت بین قدرت های بزرگ خواهند بود.