برگردان: سمیر الله‌وردی

 یک مگاپارسک عبارت است از یک میلیون پارسک (“مگا” پیشوندی به معنای میلیون است؛ درست مانند مگابایت یا مگاپیکسل) و از آنجا که فاصلۀ رسیدن به “یک پارسک” چیزی در حدود ۳٫۳ سال نوری است، پس مسیری طولانی تا یک مگاپارسک وجود دارد. مخفف استاندارد مگاپارسک برابر است با Mpc. اما چرا اخترشناسان نیاز به چنین واحد بزرگی دارند؟

 هنگام بحث در مورد فواصل عظیمی مانند اندازۀ یک خوشه کهکشانی، یا یک ابرخوشه، واحدی مانند “مگاپارسک” کاربرد دارد، درست همانطور که از واحدهای نجومی(AU) برای فواصل منظومه‌شمسی (برای یک کهکشان، ۱۰۰۰ پارسک یا یک کیلوپارسک) استفاده می‌شود. یک کیلوپارسک یا kpc – مقیاس رایج‌تری برای فواصل کیهانی است. هرچند، گاهی اوقات از گیگاپارسک(Gpc) نیز استفاده می‌شود.

یک واحد دیگر کوچکتر از مگاپارسک، “پارسک”(Parsec) نام دارد، هر پارسک برابر ۳٫۲۶ سال نوری یا ۳۱ تریلیون کیلومتر است. در واقع اگر شما از منظومه‌ی شمسی چنان دور شوید که وقتی به مدار زمین نگاه کنید، اندازه شعاع مدار آن به اندازۀ یک ثانیه قوسی دیده شود، شما در فاصلۀ یک پارسکی از زمین قرار گرفته‌اید! در واقع یک پارسک فاصله یک جسم است که زاویه “اختلاف منظر” آن یک ثانیه قوسی است. واقعیت جالب این است که حتی با اینکه اولین اختلاف منظر ستاره‌ای در سال ۱۸۳۸ مشخص شد، تا سال ۱۹۱۳ کلمه “پارسک” مورد استفاده قرار نگرفت! از آنجا که یک پارسک تقریباً  ۱۶^۱۰ × ۳٫۰۹ متر است، یک مگاپارسک چیزی در حدود ۲۲^۱۰ × ۳٫۰۹ متر است.

ثابت هابل یکی از اساسی‌ترین کمیت‌های طبیعت محسوب می‌شود زیرا بیانگر سرعت انبساط عمومی کیهان در مقیاس بزرگ است. این ثابت  تقریباً همیشه بر حسب واحد کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک بیان می‌شود. بعنوان مثال سرعت انبساط کیهان بطور میانگین برابر ۸ ± ۷۲ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک برآورد شده است.(

بیگ بنگ