بزرگترین شکست : ناتو خود را دفن می کند.
نویسنده :ویکتوریا نیکی فوروا
برگردان : عظیم بابک
وزیران انگلیسی معتقدند که بایدن هنگام تصمیم گیری برای خروج نیروهای خود از افغانستان "کاملاً دیوانه" بود.
شکست ناتو در افغانستان تمام ائتلاف های نظامی ایالات متحده را بصورت گسترده فرا گرفته است. در مورد نامزدهای بدشانس بلوک ناتو چه می توانیم بگوییم؟ گرجی ها و اوکراینی ها که به دلایلی نامعلوم برای منافع امریکا مناسب بودند ، به ساده گی توسط صاحبان شان رها شدند. در انتهای جهان ، در محیطی بسیار تلخ.
حدود ۴۰۰ نفر ، که همه نظامیان اروپای شرقی هستند ، تنها در یک پایگاه امریکایی در کابل گیر افتاده اند. آنها برمبنای قراردادی با امریکایی ها کار می کردند و از زندانی که طالبان در آن نگهداری می شد ، محافظت می کردند. اکنون طالبان آزاد شده اند ، سلاح های خود را برداشته اند ، اما تا به حال ، به طور کلی ، آنها به کسی اهانت نمی کنند.
مزدوران اوکراینی قبلاً از مقامات روسی خواسته اند که برای آنها هواپیما بفرستد. و چرا تعجب آور نیست؟ ظاهراً افغان هایی که برای امریکایی ها کار می کردند باید توسط روس ها نجات داده شوند. خوب ، به طور کلی همه چیز مثل همیشه است.
با این حال ، امریکایی ها با نزدیکترین شرکای خود ، کشورهایی که عضو کامل ناتو هستند ، بهتر عمل نکردند. هرج و مرجی ناشی از فرارامریکاییها به این معنا بود که نه آلمانی ها ، نه هلندی ها و نه چک ها نتوانستند شهروندان خود را از فرودگاه کابل بردارند. بدون مشورت با کسی ، آمریکایی ها ۳۱ اگست را آخرین روز تخلیه نهایی اعلام کرده اند. و بعد از آن چه اتفاقی برای شهروندان اروپا خواهد افتاد - متحدان ناتو در تعجب هستند. واشنگتن به این موضوع واکنشی نشان نمی دهد.
امریکایی ها بهت زده شده اند. فرار سریع ارتش امریکا، که قدرتمندترین ارتش جهان محسوب می شود ، اروپایی ها را را به سوءظن های بد سوق داده است. امریکایی ها نه تنها مردم افغانستان را رها کردند ، بلکه هواپیماهای جنگی ، هلیکوپترها ، موترهای زرهی و سلاح ها را نیز رها کردند.
زاخارووا سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفت: ناتو کنترل خود را از دست داده است.
به نظر می رسد امریکایی ها عمداً صدها میلیون دالر سلاح در بدل برخی موافقت نامه های مخفی پشت سر شرکای ناتو با طالبان منعقد کرده اند. تسخیر سریع و باورنکردنی پایتخت و کشور بوسیله دهها هزار "مرد ریش دار چپلی پوش " ، گواه روشن این ادعا است. امریکایی ها از قبل در مورد این موضوع اطلاع داشته اند و زمان کافی برای آماده شدن داشتند. اما برای متحدان ناتو آنها یک شگفتی ناخوشایند بود.
در حقیقت ، مدتها پیش برنامه های مختلفی برای معاملات یک جانبه با طالبان در ایالات متحده در حال اجرا بود. در سال ۲۰۱۰ ، بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی گزارشی منتشر کرد که در آن انواع مختلف گزینه های آشتی با شبه نظامیان طالبان - از تقسیم استان ها بین دولت طرفدار آمریکا و طالبان تا انتصاب دیکتاتور "خودی" مورد بحث قرار گرفت. و همه با این شعار : "امنیت مهمتر از دموکراسی است".
در سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ ، زلمی خلیلزاد ، سفیر سابق ایالات متحده در افغانستان ، به نمایندگی از دولت ترامپ ، مذاکرات محرمانه ای با نمایندگان طالبان انجام داد. مذاکرات با معامله با طالبان در بهار ۲۰۲۰به پایان رسیدند. این فقط ابتکار واشنگتن بود. کاخ سفید به هیچ وجه برنامه های خود را برای متحدان اروپایی خود در ناتو فاش نکرده است.
در سال ۲۰۲۱ ، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه دائماً با مقامات پاکستانی تماس می گرفت و در ماه جون ویلیام برنز رئیس سازمان سیا به اسلام آباد پرواز کرد. پاکستان عملاً رسماً طالبان را تغذیه می کند . همه به آنچه آقای برنز با مقامات پاکستانی توافق کرده بود علاقه مند بودند ، اما محتوای مذاکرات طبقه بندی شد و فاش نگردید.
در عین حال ، متحدان همه چیز را درک کردند و همچنین بازی خود را انجام دادند. بن والاس ، وزیر دفاع بریتانیا در جمع خبرنگاران اذعان کرد که طی یک سال گذشته تلاش کرده با ارتش ترکیه و ایتالیا مذاکره کند تا نیروهای ترکیبی در افغانستان را مستقر کند. البته مذاکرات بی سر و صدا پیش رفت. در واشنگتن از آنها چیزی نمی دانستند. با این حال ، در نهایت ، این ایده به عنوان ایده ی غیرواقعی به رسمیت شناخته شد زیرا اروپا بیش از حد به زیرساخت های نظامی امریکایی وابسته بود.
بیشتر از همه ، متحدان امریکا در ناتو از این واقعیت عصبانی هستند که واشنگتن به سادگی آنها را با واقعیت خروج نیروهای خود روبرو کرد - بدون مشورت ، بدون بحث ، بدون حداقل ادب دیپلماتیک. البته ، اعضای ناتو باز هم باید وحدت بلوک خود را نشان دهند. با این حال ، عصبانیت سیاستمداران برجسته اروپایی به طور غیرقابل کنترل در حال نفوذ است.
حتی در انگلستان ، کشوری که پس از برگزیت خود را در رنجش کامل ایالات متحده قرار داد ، اظهارات کاملاً غیر پارلمانی به گوش می رسد. نخست وزیر سابق انگلستان تونی بلر رئیس جمهور فعلی امریکا را "احمق" خواند. بوریس جانسون ، نخست وزیر فعلی ، گفت: "همه چیز با ترامپ بسیار بهتر از جو بایدن خواب برده پیش خواهد رفت." سپس گفت که هرگز چنین چیزی نگفته است ، اما این عبارت قبلاً به نقل قول ها تبدیل شده بود.
روزنامه های انگلیسی اطلاعاتی را با قدرت نمایی منتشر می کنند: وزیران انگلیسی معتقدند که بایدن هنگام تصمیم گیری برای خروج نیروهای خود از افغانستان "کاملاً دیوانه" بود.
تونی بلر با تاثر اعتراف می کند: "تصمیم متحد بزرگ ما برای پایان دادن به مأموریت در افغانستان ، تصمیمی بود که عملاً بدون مشورت متحدان گرفته شد."
آرمین لاشت ، که آنگلا مرکل او را به عنوان صدراعظم جدید آلمان خواهد خواند ، حرف او را تکرار می کند. به نظر وی ، خروج نیروها از افغانستان "بزرگترین شکست در کل تاریخ پیمان ناتو بود".
امانوئل مکرون ، رئیس جمهور فرانسه با بایدن تماس گرفت و وی را به دلیل امتناع از خروج افغان ها از این کشور به شدت مورد انتقاد قرار داد. برآشفتگی رئیس جمهور فرانسه قابل درک است: شرکای امریکایی مشکل پناهجویان افغان را زیرکانه به اروپایی ها مرتبط کردند. ده ها هزار مهاجر غیرقانونی به زودی وارد اتحادیه اروپا و بریتانیا می شوند و فکر این که تعداد تروریست های احتمالی در میان آنها چقدر خواهد بود ، برای آنها ترسناک است. و اگر اروپایی ها سعی کنند مرزها را ببندند ، واشنگتن به طور علنی آنها را به دلیل غیر انسانی بودن مورد سرزنش قرار می دهد.
امریکایی ها فقط شرکای ناتو خود را تحقیر نکردند. آنها به متحدان اروپایی یک درس کلاسیک دادند ، همانطور که شطرنج بازان می گویند. اگر رهبران کشورهای اتحادیه اروپا نتوانند شهروندان خود را از افغانستان خارج کنند ، موجی از خشم عمومی ممکن است آنها را از پست های بالای خود براندازد. اگر کشورهای اروپایی مملو از پناهجویان افغان شوند ، وضعیت بدتر خواهد شد.
اما چشم اندازهای احتمالی بدتر است :
سیاستمداران واشنگتن قصد دارند دفعه بعد نیرو اعزام کنند؟ سربازان اروپایی را باید به کجا به دنبال خود بکشند ، کجا و برای چه چیزی بمیرند؟ در افغانستان بیش از سه و نیم هزار پرسنل نظامی بلوک ناتو کشته شدند. برای چی؟ چرا آنها جان خود را دادند؟
کابوس اصلی اروپایی ها این ایده بود که ایالات متحده آنها را به مبارزه با چین می کشاند. این ماجراجویی تهدید می شود که به یک "جنگ بی پایان" جدید تبدیل می شود و تعداد قربانیان دیگر به هزاران نفر خواهد رسید. و هنگامی که کاخ سفید متوجه از دست دادن آنها می شود ، آنها به موقع به شرکای خود خیانت کرده و از میدان جنگ فرار می کنند. چه کسی به این همسویی نیاز دارد؟ حتی بسیار منفعل و وابسته به واشنگتن ، نخبگان اروپایی نمی توانند چنین خودکشی سیاسی را بپذیرند.
اگر واشنگتن تصمیم بگیرد در فضای پسا شوروی بجنگد چه؟ این موضوع فقط طعنه کسل کننده ای را در بین افسران ناتو برمی انگیزد. این فرمانده که می خواهد نامش فاش نشود ، در مصاحبه ای با فایننشال تایمز می گوید: "خوب است در مورد نحوه مبارزه با روسیه صحبت کنیم. در واقع ، ناتو حتی چند هزار سرباز برای پوشش خروج از افغانستان نداشت."
سایمون تیسدال ، تحلیلگر سرشناس انگلیسی می نویسد: "پس از افغانستان ، دنیای آمریکا (Pax Americana) - و همچنین ناتو به پایان رسیده است." همراه با نفوذ نظامی در اروپا ، جنبه اخلاقی نیز در حال از بین رفتن است: "قدرت نرم" که هژمونی ایالات متحده را در مناطق مختلف کره زمین فراهم کرد رو به اضمحلال است. شکست در افغانستان مقدمه ای بود برای بازنگری در نقش ایالات متحده در سرنوشت اروپا.
زمانی از پیمان ناتو خواسته میششد تا از اروپا در برابر "تهدید شوروی" دفاع کند. مدتهاست روشن شده است ، هیچ تهدیدی وجود نداشت. امروزه ایالات متحده به سادگی از این بلوک به عنوان ابزار نظامی خود استفاده می کند و مالیات بر تعمیر و نگهداری آن را بر کشورهای زیرمجموعه خود وضع می کند. آنها به جای دفاع از متحدان خود ، به ماجراهای بی معنی کشانده می شوند ، و سپس بی رحمانه رها می شوند - در مقابل کل جهان.
زمان آن فرا رسیده است که اوکراینی ها و گرجی ها که سرسختانه می خواهند برای عضویت در ناتو بمیرند ، همانطور که تونی بلر گفت ، "عمیقاً فکر کنند". مخصوصاً کسانی که در کابل گیر مانده اند. انها برای آمریکا نقش یک ماشین را دارا اند - بیایید در مورد سرنوشت جهان فکر کنید و منتظر هواپیمای روسی باشید. شاید این بار این هواپیما شما را بیرون بیاورد.
