فـــرید ســــیاووش
حاتم از شعراء عرب عصر شکوفایی شعر در قبل از اسلام بود، اشعارش مانند افعالش گویای صدق و صداقت بود، منزلهٔ بزرگی بین اقوام خود داشت. او از احترام خاصی میان پیر و جوان برخوردار، شجاع، قوی، بی باک، کریم، سخی و مهمان‌نواز بود. به جز نام پرودگار جان و خرد به چیز دیگر قسم نمی‌خورد، راستگو بود و مردمدار. داستان‌های زیاد و حکایات گوناگونی از کرم و سخاوت و همچنین شجاعت وی به یادگار مانده‌است.
از حاتم پرسیدند: بخشنده‌تر از خود دیده‌ای؟
گفت:آری! مردی که دارایی‌اش تنها دو گوسفند بود. یکی را شب برایم کُشت و پخت؛ از طعم جگرش تعریف کردم. صبح فردا جگر گوسفند دوم را نیز برایم کباب کرد.
گفتند: تو چه کردی؟
گفت: پانصد گوسفند به او هدیه دادم.
گفتند: پس تو بخشنده‌تری.
گفت: نه! چون او هرچه داشت به من داد، اما من اندکی از آنچه داشتم به او دادم.
حضرت حاتم تشریف ندارند که میدیدند حاکمین پراشوتی وطن ما که با ترمپت سپتامبری بر این سرزمین فرود آمدند؛ حاتم تر از خود حاتم طایی و آن مرد سخاوتمند تشریف داشتند.
همونا؛ چپلک و زرهپوش، تاج و تخت، وطن و وطندار را رها؛ بوجی دلار سرشانه با سمفونی قطری وطن را چه ارزان و دردآلود "بخشیدند!".
