کودکان خيابانی کابل آشيان از دست می‌دهند!

• بازار آزاد اقتصاد کابل پس از جنگ، حالا قدرتمندتر از راکتها و بمب‌ها در حال غرش کردن است. "آشيانه"، که پناهگاه بيش از ده هزار کودک خيابانی افغان است و برای آنان خدمات حياتی و حمايتی همچون غذا، تحصيل و... فراهم می‌کند، با تعطيلی شعبه اصلی ‌اش در مرکز شهر کابل روبرو است. اين مرکز از هجوم اجاره‌های افزايش يافته و قيمت‌‌های سرسام آور مستغلات در دو سال اخير، بيش از حملات توپخانه‌های جنگجويان آسيب می‌بيند

برگردان: ميهن اميدوار

"آشيانه" نام يک سری مراکز غير انتفاعی و حامی کودکان خيابانی افغانستان است. تنها در کابل حدود ۱۲۰۰۰ کودک ۸ تا ۱۸ ساله خيابانی، نيمی از روز خود را در کلاسهای آموزشی "آشيانه" سپری می‌کنند و باقی روز را به کارهای خيابانی خود می‌گذرانند صعود قيمت زمين و اجاره مستغلات در شهر کابل، سه سال و نيم پس از حمله نظامی آمريکا به افغانستان و سقوط طالبان، عملاً ادامه فعاليت‌های اين مراکز را غير ممکن و آنان را با تعطيلی مواجه کرده است. آنچه در پی می‌خوانيد برگردان گزارش "تام کوقلان" گزارشگر بی بی سی در کابل با نام "کودکان خيابانی کابل آشيان از دست می‌دهند" با استفاده از گزارش خبرگزاری رويتر با همان نام در تاريخ دوم ماه می سال جاری است.

• سيمای امروز

بازار آزاد اقتصاد کابل پس از جنگ، حالا قدرتمندتر از راکتها و بمب‌ها در حال غرش کردن است. "آشيانه"، که پناهگاه بيش از ۱۰۰۰۰ کودک خيابانی افغان است و برای آنان خدمات حياتی و حمايتی همچون غذا، تحصيل و... فراهم می‌کند، با تعطيلی شعبه اصلی ‌اش در مرکز شهر کابل روبرو است. اين مرکز از هجوم اجاره‌های افزايش يافته و قيمت‌‌های سرسام آور مستغلات در دو سال اخير، بيش از حملات توپخانه‌های جنگجويان آسيب می‌بيند..

بنای مرکزاصلی "آشيانه"، در چهارراه مالک اصغر و در مرکز شهر کابل، که از سال ۱۹۹۷ در اجاره اين سازمان غير انتفاعی حامی کودکان بوده است، اينک توسط مالک آن به يک شرکت بين ‌المللی فروخته شده و قرار است در زمين آن يک هتل پنج ستاره ساخته شود.
در کابل افزايش قيمت مسکن و خريد و فروش زمين با سطح قيمت بالای مستغلات در شهرهای بزرگ غرب قابل رقابت شده است. به طوريکه قطعه زمين ۱/۲ هکتاری که "آشيانه" در آن جای دارد، در حاشيه وزارتخانه‌ها و مراکز دولتی افغانستان، ارزشی معادل ۵ ميليون دالر يافته است.

• کودکان کار

قشر کوچکی از مقاطعه‌کاران و کمپانی‌های بين‌المللی نخستين سودبرندگان افزايش قيمت مستغلات کابل هستند. مهندس محمد يوسف، مدير و موسس "آشيانه" می‌گويد " اجاره ماهانه مرکز ۱۵۰۰ دلار بوده است. ما مدتی است در جستجوی جای ديگری هستيم، اما اجاره‌ها به خصوص در مرکز شهر بسيار بالاست. جايی کوچکتر و دور از مرکز شهر، که از محل اصلی زندگی کودکان خيابانی فاصله زيادی دارد، هم اکنون ماهيانه ۱۰۰۰۰ دالر اجاره داده می‌شود." او می‌افزايد بودجه ساليانه تمامی مراکز آشيانه در کابل، مزار شريف و استان پراوان ۱۰۰۰۰۰ دالر است.

شهر کابل حدود پنجاه هزارتن کودکان کار را در خيابان‌های خود جا داده است.
بسياری از اين کودکان والدين خود را در درگيريهای ۲۴ سال گذشته از دست داده و اغلب به‌طور دسته‌جمعی در انبوه زباله‌ها و در گوشه و کنار تل آشغالها زباله ‌گردی می‌کنند. اغلب برای تامين معاشی اندک به واکس زدن کفش عابرين و يا فروش آب، آدامس و روزنامه در چهارراههای پر رفت و آمد مشغولند.

آثار به جا مانده‌ی دلخراش زخم‌های عفونی، آشکارا نشان از تخم گذاری پشه‌های خاکی برخاسته از کثافات در زير پوست کودکان خيابانی کابل است.*
کودکانی که به مرکز می‌آيند علاوه برآزارهای جنسی و خشونت‌های خانگی معمولا از سطح بالايی از ضايعات روانی دوران جنگ رنج می‌برند.

• درختان قطع شده

سال‌های نخستين زندگانی بسياری از کودکان خيابانی کابل تحت تأثير حملات و ضد حملات نظامی کابل در دهه پيش رقم خورده است، آن زمان که بيش از بيست هزار نفر از غيرنظاميان توسط رگبار گلوله‌ها و سلاح‌های نيروهای شبه نظامی کشته شدند.
امروز هنوز بچه‌ها در"آشيانه" در کلاس‌های هنر، موزيک، رقص، حساب، ورزش و خواندن و نوشتن مشغول هستند. مهندس يوسف در ميان صدای اره‌های موتوری می‌گويد: "من نميتوانم به بچه‌ها بگويم که مرکز در حال تعطيل شدن است"
کارگران آمده اند تا درختان حياط، جائيکه محل بازی بچه‌هاست را قطع کنند.
در کلاس رياضی پسر يازده ساله ای به نام حامد می‌گويد آرزويش اين است که پزشک شود. پيشتر او در پاکستان آواره بود و پس از مرگ پدرش با خانواده اش متواری شده و به اينجا آمدند. او اميدوار است که به اندازه ای پيشرفت کند که به مدارس عادی منتقل شود.
ماه گذشته جمعاً ۶۶۱ نفر از کودکان "آشيانه" در مدارس عادی پذيرفته شدند.
در کلاسی ۳۰ دختر بچه در حال ياد گرفتن خواندن و نوشتن هستند، ديوارهای کلاس با عکس‌ها و تصاويری از بمب‌های خوشه ای و مين‌های مختلف تزئين شده است. در کلاس کناری دختران در حال يادگيری خياطی هستند، در حاليکه در محوطه بيرون بچه‌ها دارند نقاشی در طبيعت را تمرين می‌کنند.

• بازار سيری ناپذير

مدير "آشيانه" اطمينان دارد که مرکز اصلی "آشيانه" که آشيان ۸۰۰ کودک خيابانی است، تا آخر ماه جون سال جاری تعطيل خواهد شد.

يکی ديگر از شش مرکز آشيانه که ۴۰۰ کودک را پوشش می‌دهد، نيز در حال بسته شدن است.

بودجه "آشيانه" عمدتاً متکی بر کمک‌های برخی بنيادهای اروپائی، کمکهای بانک جهانی و تعدادی از خيريات کوچک است.

سال گذشته، "آشيانه" به ازای سرانه ۳ دالردر ماه به بقای خود ادامه داده است. اما بازار مستغلات سير نشدنی کابل، هر روز ميزان سرانه را پايينتر می‌آورد و ادامه حيات و فعاليت چنين مراکزی را بسيار دشوارتر می‌نمايد.

مهندس يوسف با تاسف می‌گويد: با وجود مشکلات فراوان در دوره طالبان، "آشيانه" توانست به فعاليت خود ادامه دهد. اگر حالا ما مجبور به رها کردن اين کودکان شويم، مايه سرشکستگی و شرم جامعه جهانی خواهد بود. جامعه بين المللی گفته است که آماده کمک به افغانستان برای داشتن آينده بهتر است. آينده افغانستان همين کودکان هستند.

* Leishmaniasis، نوعی بيماری انگلی و بومی افغانستان است، که بوسيله برخی پشه‌های خاکی انتقال می‌يابد و به صورت بيماری‌های عفونی پوستی و يا عفونت‌های داخلی بارز می‌شود. تخم نوعی از اين پشه از طريق نيش آن به زير پوست قربانی منتقل می‌شود. آثار جراحات بيماری به طور ماندگاری، شکل پوست بدن و يا اتدامهای داخلی را تغيير می‌دهند.