زنان افغانستان تحت ستم اسفناك دوگانه از سوى مردان و فقر اجتماعى
تا كى اين روزنه به افق آزادى راه بگشايد

بنا به اطلاع سازمان امداد و مدافع حقوق زنان «مديكا موندياله»، زنان افغانستان بشدت تحت ستم فقر از يكسو و خشونت از سوى ديگر بسر مى برند. خانم مونيكا هاوزر، مدير عامل اين سازمان، دوشنبه گذشته در شهر كلن، آلمان گفت: “سراسر افغانستان همچون يك زندان بزرگ است”. او افزود، دختران جوان افغانى بطرز وحشتناك و گسترده اى به ازدواج اجبارى كشانده مى شوند

داود خدابخش

دويچه وله: بنا به اطلاع سازمان امداد و مدافع حقوق زنان «مديكا موندياله»، زنان افغانستان بشدت تحت ستم فقر از يكسو و خشونت از سوى ديگر بسر مى برند. خانم مونيكا هاوزر، مدير عامل اين سازمان، دوشنبه گذشته در شهر كلن، آلمان گفت: “سراسر افغانستان همچون يك زندان بزرگ است”. او افزود، دختران جوان افغانى بطرز وحشتناك و گسترده اى به ازدواج اجبارى كشانده مى شوند. گرسنگى براى زنان و كودكان افغانستان يكى از عوامل تسليم آنها در برابر مردان است. و اين وضعيت در حالى بر زنان و مردم افغانستان حاكم است كه اخيرا كنسرن آمريكايى مواد غذايى «بورگر كينگ» اولين شعبه رستوران خود را در كابل داير كرده است.
به گزارش خبرگزارى كاتوليك، در خيابان هاى شهر كابل شمار بنيادگرايان اسلامى به سنت طالبان رو به فزونى است. هنوز بسيارى دختران را بعنوان “ماشين زاد و ولد” به زور مى فروشند، تا يك نان خور كمتر بر سر سفره خانه بنشيند. خانم هاوزر مى افزايد كه او خود دو سال پيش نسبت به دگرگونى ها در افغانستان بسيار خوشبين بوده، ولى با مشاهده اين ستم ها عليه زنان، از جمله كتك هايى كه آنها هر روزه از مردان مى خورند، ديگر جايى براى اين خوشبينى نمى گذارد.
بازگشت مردانى كه در تبعيد بوده اند، بر وخامت اوضاع افزوده است. “اين مردان بدون رعايت هر نوع موازين اخلاقى فكر مى كنند ديگر بخت به آنان روى آورده و هر تعداد دخترى كه بخواهند بعنوان زن دوم و سوم مى توانند در اختيار مى گيرند، و اين دختران را نيز مجبور مى كنند، به اين وضعيت تمكين كنند”.
به گزارش خبرگزارى آنگليكان به نقل از خانم هاوزر، هم اكنون دختران را در سن هفت سالگى به خانه مرد مى فرستند و حاملگى و وضع حمل در سن دوازده سالگى موارد نادرى نيستند. از سوى ديگر، امكانات آموزشى براى اين دختران برابر با صفر است. از نظر خانم هاوزر، روند دگرگونى و اصلاحات در افغانستان بسيار كند است.
به گفته خانم هاوزر، بسيارى زنان افغانى حتا غذاى روزانه خود و فرزندانشان را ندارند. اين زنان آنقدر در فكر سير كردن شكم كودكان و خود هستند كه ديگر فرصت فكر كردن به خشونتى كه عليه شان روا داشته مى شود را ندارند. اين زنان هر اندازه كه فشارهاى روانى را پس مى زنند و نمى خواهند آن را ببينند، به همان اندازه بيشتر به بيمارى هاى گوناگون دچار مى شوند. سازمان مدافع حقوق زنان «مديكا موندياله» medica mondiale پروژه هايى را براى دفاع از زنان و دخترانى در نظر دارد كه در افغانستان دچار روان پريشى شده اند. اين سازمان گزارشى مبسوط پيرامون ازدواج هاى اجبارى ارائه داده است و بزودى برنامه هاى عملى خود در اين زمينه را آغاز خواهد كرد.
حدود سى نفر از همكاران اين سازمان بين المللى دفاع از حقوق زنان، افغانى هستند. اين سازمان در كنار مشاوره و كمك به زنان دچار بيمارى هاى روحى، به زنان زندانى نيز كمك هاى حقوقى مى دهد.
هنوز اميدوارى هايى وجود دارد كه برگزارى انتخابات پارلمانى در اوايل سال آينده ميلادى، بر نقش زنان در سياست و جامعه افزوده شود. به گفته خانم هاوزر، ستمى كه در زمان حكومت طالبان بر دختران و زنان رفت، بويژه خارج از حيطه شهر كابل به كمبود زنان جوان آموزش ديده انجاميده است و “بار ديگر بايد ظرفيت هايى از پايين جامعه رشد كنند”.
و اين وضعيت در حالى بر زنان و مردم افغانستان حاكم است كه اخيرا كنسرن آمريكايى مواد غذايى «بورگر كينگ» اولين شعبه رستوران خود را در كابل افتتاح كرده است.

 برگشت

زندگی