به بهانه 8 مارس، روز جهانی زن
سالی ديگر و 8 مارسی ديگر، اينبار با تمرکزبسياری از تشکلهای زنان وطن ما بر خشونت عليه زنان، روزی که ما را ياد يکی از هزاران گونه بی عدالتی در دنيا می اندازند. بی عدالتی مضاعف نسبت به زنان در دنيايی که هم به مردانش و هم به زنانش ظلم می شود.
سالها طول کشيد تا زنان هم توانستند همانند مردان حق تحصيل، رای ، کار، طلاق، و حضانت کودکانشان را در بسياری از کشورها بدست آورند. سالها طول کشيد تا زنان توانستند از آن چهارچوبهای از پيش تعريف شده مرد سالارانه بيرون بروند و تلاش کنند برابری خود با مردها را اثبات کنند. سالها طول کشيد تا خود زنان بتوانند برای از ميان بردن کليشه های جنسيتی و بر چسبهايی که ميان زن و مرد فرق می گذارد تلاش کنند. 8 مارس در اين ميان تنها سمبلی است برای يادبود تلاشهايی که شده، و تلاشهايی که بايد شود تا ديگربه نامگذاری و جداسازی روزی به نام روز جهانی زن نياز نباشد.
در کشور ما اما تا رسيدن به آن روز راه زيادی در پيش داريم. بسياری از بديهياتی که در بسياری از کشور ها پذيرفته شده است هنوز در کشور ما مسائلی غير قابل حل هستند. هنوز در کشور ما يک زن به سختی می تواند با حقوق برابر ازدواج کند، مادر شود، طلاق بگيرد و اصلا زندگی کند. بسياری از زنانی هم که در جدالی نا برابر اما با پشتکار فراوان موفق می شوند اين حقوق برابر را حداقل بر روی کاغذ ثبت کنند در عمل دست و پای خود را بسته می بينند. هنوز عرف و رسم و رسومات پاگير زيادی هستند که زير سايه قانون دست و پای يک زن ايرانی را می گيرند. هنوزبسياری از دخترانی که ازدواج نکرده اند پايبند قوانين نانوشته پدران و مادرانی هستند که به خيال خود می خواهند دخترانشان را حفظ کنند. هنوز دخترانی که ازدواج می کنند در خانه همسر هم با قوانين نانوشته ديگری روبرو می شوند که نمی گذارد زنان ما از پيله ای که به اجبار دورشان کشيده شده بيرون بيايند و مانند يک انسان معمولی به حيات اجتماعی خود ادامه دهند. هنوز در کشور ما قتلهای ناموسی رخ می دهد، چند همسری مردان ادامه دارد، حقوق ديه و ارث زنان برابر مردان نيست، بسياری از زنان، خصوصا زنان شهرستانی اجازه کار در اجتماع را ندارند، هنوز هم زنان ما در خانه و خيابان در معرض انواع خشونتهای فيزيکی و روانی قرار می گيرند و در سينه هر کدام از زنان ايرانی داستانهای تلخ زيادی از انواع خشونتهای خانگی و اجتماعی انباشته شده، خشونتی که تنها به واسطه زن بودن در معرض آن قرار گرفته اند، هنوز هم...
و روز جهانی زن تنها سمبلی است از اينهمه هنوز ها در جامعه ما، سمبلی برای آنان که با پشتکار در راه رسيدن به حقوق برابر و از ميان بردن اين هنوز ها تلاش می کنند، و تلنگری برای کسانی که چشمهايشان را برروی واقعيت بسته اند و اين بی عدالتی مضاعف را نمی بينند، يا می بينند وبه هزاران دليل آشکار به روی خودشان نمی آورند.
سلیمان راوش
آیینه ی خدا
ای مرد !
زن را به پرستش گیر،
که او
دریایست
از معرفت خلقت
و
زیبا ترین شاهکار
از آفریده های
آفریدگار
***
ای مرد !
زن را به پرستش گیر
که زن
آیینه ی خداست
چونان؛
خورشید
و آب
و زمین
. ***
ای مرد !
بجای لانه حرب
وکمان ستیز
در مسجد غفلت
که جایگاه شقاوت
تاریخ است
بلور قامت زن را
در مهرابه ی عشق به سجده گیر
که زن
کلید گنج رسیدن
به عرش یزدان است
که زن
.خدای زمین و دلیل انسان است
***
ای مرد !
زن را به قبله پذیر
بجای مغرب شبزا
که زن
طریقت عشق است
و مشرق مقصود
***
ای مرد !
بعد از خدا
زن را به پرستش گیر
که زن
لطیف
و
شریف
و
نظیف
و
جان آرا ست
که زن
نیمه خداست .
المان ماه مارچ .