ادبیات ،بعد از بازگشت تان

( تشویق ادبیات ، تعقیب ادیبان )

نصرت شاد

 اشعار بیمار نشانه جامعه بیمار است. ادبیات به کسی بدهکار نیست ؛ ادبیات نه قاضی است و نه وکیل مدافع. قبل از مرگ ، نمیر !. بعد از باز گشت تان ، نسیم تازه ای در ادبیات خواهد وزید.وما سراغ اوتوپی انقلاب فرهنگی خواهیم رفت. برایتان مراسم استقبالی برقرار خواهیم کرد، مانند جشن بازگشت گورکی از ایتالیا و سولژینیسین از آمریکا. خانه آتش گرفته را دیگر نمیشود با آب خاموش کرد بلکه باید با اشک شما بازگشت گان. عده ا ی خود را فروختند، عده ای سازش کردند و عده ای هم خودکشی نمودند.آنهایی راکه انگشت بالا گرفتند، فراموش نخواهیم کرد،وآثارشان را بخشی از کتابهای درسی خواهیم نمود.برج عاج شان از عاج فیل نیست بلکه از استخوان خرد شده اهل ادب. زندانیان آزاد خواهند شد، از قربانیان برنامه خراب نمودن مشاهیر،یعنی برنامه هویت، اعاده حیثیت خواهد شد. جنگ داخلی ادبیات به پایان خواهد رسید ،واعلان آتش بس خواهیم کرد.اردوگاههای  استراحت  و تفریحی نویسندگی براه خواهیم انداخت. برای زنان کانون نویسندگان تشکیل خواهیم داد. اتهامات فراماسیونی ادبی را افشاء خواهیم نمود.برای حمایت از ادب و فرهنگ رایانه تعیین خواهیم کرد.کتابهای ممنوعه اجازه نشر خواهند گرفت. انحصار چاپ و نشر را بی اعتبار اعلان خواهیم نمود. بوروکراتهای ادبی را به اردوگاههای پناهندگان در غرب خواهیم فرستاد. سازمانهای ادبی-فرهنگی وابسته دولتی، منحل خواهند شد.کتابهایی که با سرمایه شخصی و تیراژ پایین ، مانند آثار فوتوریستی ،درخارج و داخل منتشر شدند، جبران هزینه وغرامت خواهند شد. ادبیات آوانگارد جوانان را ناشی از ایدز فرهنگی غرب معرفی نخواهیم کرد.ادبیاتی که باعث دندان درد شود، مورد انتقاد قرار خواهد گرفت. کارتل و کنسرنهای کوکاکولا، مک دونالد و مارلبرو، هم حتا میتوانند جایزه ادبی اهدا کنند، چنانچه آنهاموجب تشویق اهل ذوقی شوند. ادبیات زنان بیش از این تشویق خواهند شد جون به قول صاحبنظران، آنها دارای زبان، سبک، وموضوع خاص خود هستند. ساختن دشمنان ساختگی فرهنگی مانند زنان، جوانان ، وخارجیها، را فریبی برای انحراف اذهان عمومی میدانیم.

ادبیات فارسی و ایرانی را با هم آشتی خواهیم داد. با آغوش باز به پیشباز فرهنگ جهانی و خارجی خواهیم رفت.چنانچه لازم شود از کیسه خلیفه خواهیم بخشید. اشعار شیکاگو و هارلم تان را ترجمه خواهیم کرد.برای نوشتن رمان (گلهای خشم )جایزه تعیین خواهیم نمود. رمان باید نه تنها جاده صاف کن اندیشه بلکه یخ شکن تابوها باشد.ادبیاتی که با مشتهای گره کرده در جیب ،شعار دهد، اندیشیدن را فراموش خواهد کرد . همچون چنگیز آیتماتوف، اسطوره های ایل و دیار و وطن را وارد داستان و نوول خواهیم کرد. زاری و نوحه های نمایندگان مجلس را تجدید چاپ نخواهیم کرد. چون اکسیژن زیادی و مازاد بر مصرف، ممکن است باعث خفگی شود. باز هم به بحث : فرم و محتوا ، زیبایی شناسی یا اخلاقگرایی خواهیم پرداخت. کانون نویسندگان را نباید وادار کرد که نقش حزب سیاسی یا سازمان انقلابی بازی کند، چون فعالیت اجتمایی نه تنها سرکوب نخواهد شد بلکه تشویق خواهد گردید. با اینهمه نویسنده میتواند نقشهایی مانند معلم اخلاق، منتقد و شاکی، جامعه شناس، مفسر عشق و طلاق، عارف و اقتصاددان بعهده بگیرد. در دیکتاتوری مردم بجای کتاب و فرهنگ دنبال ماشین و لباس مد و عطر بودند.از کتاب در مقابل سایر رسانه ها مانند مطبوعات،فیلم، رادیو، تلویزیون، اینترنت،و ویدئو پشتیبانی خواهد شد. به جستجوی سرزمین خیالی و فرضی خواهیم رفت. نویسنده میتواند درباره تابوها نیز بنویسد، از جمله :ناسیونالیسم، معتادان، مخالفین،هیپی ها، فیمینیست ها.در زمان پست اوتوپی حال ،باید دوباره به فکر ادبیات افتاد. در زندگی فرهنگی ،هر جنبش و حرکتی حتی  پاپ و راک نیز امکان فعالیت دارند. ادبیات را دیگر نباید به شاخه های: رسمی، لیبرال، روستایی تقسیم کرد.پرچمداران انترناسیونالیستی ادبیات نباید ادبیات ملی و روستایی خود را فراموش کنند. ما به نقش مهم ادبیات برای بازسازی از جمله نقش روانشناسی، اخلاقی، اجتمایی و اقتصادی آن آگاه هستیم. ادبیات پورنو و سکسی،ادبیات نژادی، ادبیات ضد کمونیستی باید افشا گردند. نویسندگان خارجی، از جمله کافکا، جویس، پاسترناک و سولژینینسین را زیرذره بین نقد خواهیم برد.

-         یادآوری . جملات متن فوق نه شخصی هستند و نه جدی.