اگر اين زن واقعا سياه بود...
عکس اين زن سفيد پوست که با هنرعکاسی اندکی برنزه شده است، در صفحه اول شماره
مخصوص اينديپندنت برای کمک به پروژه مبارزه با ايدز در آفريقا چاپ شده است.
اينديپندنت نوشته است اگر اين زن واقعا سياه بود:
* روزانه حداقل سه ساعت بيشتر از يک زن سفيد پوست کار ميکرد،
* به احتمال قوی بی سواد بود،
* 200 بار بيشتر احتمال داشت در کودکی بميرد،
* يک ميليون بار بيشتر از يک زن سفيد احتمال داشت که دچار ويروس ايدز باشد،
* عمر او احتمالا کمتر از نيمی ازطول عمر يک زن سفيد بود.
ما در جهانی زندگی می کنيم که تا فاجعه به اوج خود نرسد، ابعاد آن درک نمی شود. در
ايران خودمان مفهوم ديکتاتوری و استبداد که تمام تاريخ کشور ما را مسموم کرده، وقتی
درک شد که استبداد مذهبی تمام ابعاد زندگی را به بند کشيد. در عراق مفهوم دخالت
خارجی و رياکاری مستعمره چيانی که ادعا ميکنند ميخواهند تمدن و دموکراسی را به
کشورهايی که فتح ميکنند ببرند، وقتی درک شد که اين کشور ويران شده و ماهيانه جسد لت
و پار شده 4000-3 انسان را از خيابان ها به گورستان ها انتقال دادند. سال هاست اين
حقيقت را تکرار ميکنيم که جامعه ای که زنان خود را به بند می کشد نمی تواند آزاد
باشد، اما بايد زنانه شدن فقر، تجاوز و خشونت ، آلودگی به ويروس ايدز، مرگ و مير
کودکان در اثر تنفس زايده هايی که کشورهای پيشرفته در محل زندگی مردم آفريقا رها
ميکنند و انبوه مصايب اجتماعی زنان آفريقايی را به تجسم عينی مفهوم درد تبديل کند
تا معلوم شود که زن آفريقايی محتاج احسان نيست، آفريقا محتاج آن است که زنانش آزاد
شوند و به حقوق خود دست يابند تا مشکل عقب ماندگی قاره حل شود.
اينديپندنت همين نتيجه را با ارائه آماری به دست داده است. به نوشته اينديپندنت
زنان قاره آفريقا 70 در صد غذای آفريقا را توليد ميکنند و با وجود اين يک درصد
دارايی هايی آن را در تملک دارند. زنان استخوان بندی اقتصاد آفريقا را تشکيل
ميدهند. بيشتر کار کشاورزي، دامداری و فروش کالا در بازار توسط آنان صورت ميگيرد.
پخت و پز، تهيه آب، جمع آوری هيزم، پرورش کودکان، مواظبت از بيماران و سالخوردگان
در آفريقا بر دوش زن است. زن در آفريقا استخوان بندی اقتصاد غير رسمی است. يک پژوهش
در بنين نشان داده که زنان 90 درصد اقتصاد غيررسمی را می چرخانند. با وجود اين زنان
آفريقايی از تصميم گيری حذف شده و حق مالکيت از آن ها سلب شده است.
در ادامه مقاله اينديپندنت آمده است حکومت های آفريقايی را مردان می چرخانند و آن
ها آموزش، بهداشت، حقوق اجتماعی و سياسی و دستمزد عادلانه برای زنان را به آخرين
اولويت برنامه ای خود تبديل ميکنند.
بنا بر گزارش سازمان ملل تنها سرمايه گذاری در آموزش و پرورش که محروميت از آن يکی
از مهم ترين عوامل عقب ماندگی زنان آفريقايی است نياز به 10 ميليارد دلار بودجه
دارد. اين مقدار برابر است با هزينه های نظامی تنها يک هفته کشورهای پيشرفته جهان.
کشورهای ثروتمند وعده داده اند 50 ميليارد دلار تا سال 2010 برای کمک به آفريقا جمع
آوری کنند. اينديپندنت می کوشد دولت مداران و مردم غرب را به ارائه کمک تشويق کند،
اما وعده های کشورهای غربی وقتی هم که تصويب ميشود، از ده ها "دست انداز" ميگذرد
بطوريکه در مرحله عمل نه تنها بخش بزرگی از آن هرگز اجرايی نمی شود، بلکه چه بسا به
عکس خود تبديل شده و به تثبيت تجارت ناعادلانه کمک ميکند.
و سوال اساسی تراين است: آيا زن آفريقايی ميتواند با اتکاء به احسان خارجی از خاک
برخيزد؟ حوادث تکان دهنده ای که اخيرا در رابطه با دفن زباله در ساحل ايوری اتفاق
افتاد نشان ميدهد اربابان بازار جهانی چگونه با رنج مردم آفريقا سودا ميکنند. در
حقيقت فلاکت آفريقا، فساد و رشوه خواری سياستمداران آن و طمع تجار و دلالان محلی
عواملی هستند که نقطه اتکاء شرکت های بزرگ در کشورهای غربی برای حل مشکلات خود و
کسب حداکثر سود در آفريقا به شمار می آيند.
مشکل آفريقا، فقدان دموکراسی و عقب ماندگی و فساد دولت خودی است و زنان آفريقايی
مثل زنان ساير کشورهای جهان با حرکت به سوی حل اين مشکل ميتوانند به سوی نجات خود
از وضعيت تکان دهنده ای که در آن به سر می برند حرکت کنند، نه با کمک احسانی که از
خارج ميرسد.
روشنگری