منم کتیبه ای میخک
منم شبوی ِ عطاری
منم وفور تباهی یعنی که هیچ منم
به گِردِ تیغ صنوبر چه پیچ پیچ منم

منم مَضیقه ای گفتن
منم صیادِ خطابه
منم سلام دُروغی یعنی که دار منم
علیک علیک ِ صلیبی شدن بهانه تر از هدیه ای شکار منم

منم وثیقه ای غفلت
منم غِرامتِ لادن
منم درامه ای باروت یعنی که دود منم
خلای واژه ای هفت سین بجای سرزدن وسینه وسپوزو سلامتِ سُرنای ، سَر به سُود منم

منم عتیقه ای تحریر
منم گلابه ای تکرار
منم تلاوتِ بوجی یعنی که دُزد منم
ثنای سِلسِله ای جیب را بجانب سرکار ِسُست ریش یعنی سُرودَکی
زقافله ای مُزد منم

تو بر بهار لگد زن که تازیانه کم کم است
تو بر صفار به جَد زن که آب و خنده و باران نم نم است
تو بر انار سَبد زن که متنِ گمشده اش باز خَم خَم است
قدمهایت تا دیوار های شکسته ای کدامین جاده ای میوند ادامه خواهد یافت ؟
ای سبز نمای پیر
مَدوسا
از ......

م. فرهود