بر خـیـز و بـهـارِ ارغـوانی بفرست
در من بـدَم و شــورِ جوانی بفرست

با گفتنِ حرفِ «دوستت دارم» خویش
یک چشمه ی آبِ زنـدگانی بـفـرست

***

بـرخـیـز و ســرود زنـدگانی بفرست
پـروانـه ی وصل و کامرانی بفرست

امشب نفسم گرفته شهرِ تـو کجاست؟
یک بـارِ دگر به من نـشـانی بفرست

***

در دسـتِ تـو من بــهـار را می بـیـنم
در چـشــمِ تــو آبـشــار را می بـیـنـم

در چشمِ دلِ خودم هزاران سال است
ایـن حـالــتِ انـتــظـار را مـی بـیـنـم

***

آیـیــنِ بــهــار گـل شگـفـتـن بـاشــد
آبـستن و زنـــدگی و رستـن بـاشــد

مـن باشــم یا نـبـاشـم، امـا خـواهـم
چشـمانِ غـزالِ عـشـق روشن باشد

***
ای کاش فـضـای راز گـفـتـن بـاشـد
دسـتِ تو به دستِ من به گلشن باشد

آن شب دلم آنچه خواست اندیشه مکن
بـگــذار که اخـتـیـار بـا مـن بـاشــد

 راحله یار