مکتب‌های موسیقی وین
اصطلاح نخستین مکتب موسیقی وین به موزیسین‌های دوره‌ی کلاسیک اشاره دارد. نخستین بار رافائل گئورک کیوزوتر، موسیقی‌شناس اتریشی این اصطلاح را به کار برد و در آن به هایدن و موتسارت اشاره کرد. بعدها نام بتهوون نیز به این دو نفر اضافه شد.
در دوره‌ی کلاسیک، وین یکی از مراکز مهم موسیقی اروپا به شمار می‌رفت و این سه استاد بزرگ اگرچه اهل این شهر نبودند اما برای تحصیل موسیقی به آن‌جا آمده بودند. در وین، هایدن و موتسارت دوستان صمیمی شدند و بر سبک موسیقایی یکدیگر تاثیر گذاشتند. بتهوون نیز در شانزده سالگی راهی وین شد تا نزد موتسارت پیانو بنوازد. او قصد داشت شش ماه در وین اقامت داشته باشد اما به دلیل بیماری مادرش مجبور شد به زادگاهش، شهر بن آلمان برگردد. بتهوون مجددا شش سال بعد برای تحصیل نزد هایدن به وین رفت.
در وین موسیقی در مجالس اشراف و همچنین در فضای باز اجرا می‌شد. هایدن و موتسارت قطعه‌های زیادی به نام‌های دیورتیمنتو و سرناد برای مجالس تفریحی در فضای باز نوشته‌اند.
دراوایل قرن بیستم موزیسین‌هایی مثل شونبرگ، آنتون وبرن و آلبان برگ مکتب دوم موسیقی وین را تشکیل دادند. این مکتب در آغاز تحت تاثیر موسیقی اواخر دوره‌ی رمانتیک بود اما اندکی بعد در آن یک اکسپرسیونیسم شکل گرفت. این گروه با عضویت و پیوستن موزیسین‌های مختلف تا موسیقی کلاسیک معاصر ادامه پیدا کرد. اگرچه اعضای آن یک مسیر واحد را در موسیقی طی نکردند، اما افرادی چون ارنست کرنک، اروین استین، هانس آیسلر و… بعدها به این مکتب پیوستند.
