مولانا لفظ یا
زبان را برای
توصیف و تصویر
جهان برون و درون
از ذهن دارای
کاستی می‌داند.
این درک او بر
نسبی‌گرائی و
تکثرگرایی
شناخت‌شناسانه و
دین‌شناسانه او
موثر است.
سراینده مثنوی،
در یک تمثیل زبان
را به ابزاری
هم‌چون دستگاه
رصد سیارات تشبیه
می‌کند
توته،
نامی است که بر این گونه متن گذاشته شده است. توته می تواند
متنی باشد که در آن یک قطعه عکس یا هر شکل دیگری از تصویر،
به حیث یک سطر یا مصرع کاربرد پیدا کند. فضای موجودۀ
دیجیتالی، امکانات جدیدی را برای ژانر های متفاوت متنی گشوده است.
.gif){kind=spacer}
