توصيف هايدگر مشتمل بر آميختهای از حقايق و
نيمهحقايق و خطاهای آشكار است كه كسی نمیتواند ماهيت و
انگيزههای بسيار جدلی آن را ناديده بگيرد، اينها وقتی واضحتر
میشوند كه ما دو منظومهی وسيعتر را كه او در بطن آنها نقدش
از انسانگرايی را میپرورد بشناسيم. |