شرايط تاريخيی که تحت آنها پديدارهايی مانند «اخلاق خير و شرّ
سر بر میآورد و ارزيابی مستقل اين گونه ارزشها — را نيچه در تحليلی پيچيده و سه
بخشی عرضه میکند. او ابتدا نشان میدهد که اخلاق خير و شرّ را بايد محصول يک
موقعيت تاريخی مشخص، توزيع نامتساوی قدرت و فرهنگ خدايگان و بندگان دانست و آن را
در تباين با اخلاق اشرافی مبتنی بر پست و والا و بهمنزلهی عصيان عليه چنين اخلاقی
درک کرد.